ကူးစက္ခံ ျမန္မာႏိုင္ငံ| ေဌးလြင္ဦး

စင္စစ္မွာ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္သည္ အယူ၀ါဒ ကူးစက္ခံႏိုင္ငံတစ္ခုသာ ျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံေရးျဖင့္ သက္ဦးဆံပိုင္ ဘုရင္စနစ္မွပင္ ၾကည့္ပါ- အုပ္ခ်ဳပ္ပံုအုပ္ခ်ဳပ္နည္းမ်ားကို တရုတ္၊ အိႏၵိယႏွင့္ သီရိလကၤာႏိုင္ငံမ်ားမွ နည္းစနစ္ မ်ားကို အတုယူခဲ့ရသည္။ လြတ္လပ္ေရးႀကိဳးပမ္းစဥ္ကလည္း ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈ- ၿဗိတိသွ်အား အာခံမႈနည္း ပညာမ်ားအား အိႏၵိယမွ အတုယူခဲ့ရသည္။ ဆရာေတာ္ဦးဥတၱမသည္ပင္ ႏိုင္ငံေရးပရိယာယ္ႏွင့္ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္လႈ႔ံ ေဆာ္မႈ အသိပညာအား အိႏၵိယမွ သင္ယူခဲ့ရသည္ပင္။ တဖန္ လြတ္လပ္ေရးရစဥ္ ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီ စနစ္အား ၿဗိတိသွ်တို႔ထံမွ အတုယူခဲ့ရသည္။ ဤတြင္း ပါလီမန္ ဒီမိုကေရစီ စနစ္ေခၚ ဓနရွင္၀ါဒႏွင့္ အားၿပိဳင္သည့္ ကြန္ျမဴ နစ္၀ါဒသည္လည္း ျမန္မာျပည္တြင္းထြက္ အေတြးအေခၚမဟုတ္ခဲ့ေခ်။
စစ္တပ္မွ အာဏာသိမ္း၍ အုပ္ခ်ဳပ္ျခင္းသည္လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ကမၻာ့ပထမဆံုး ႏိုင္ငံမဟုတ္ခဲ့၊ ျမန္မာ၏ ေရွ႔၌ ထိုင္း၊ ဆီးရီးယား၊ အင္ဂ်င္တီးနား-- စေသာ ႏုိင္ငံေပါင္းမ်ားစြာ ရွိေနခဲ့သည္။ တဖန္ ဆုိရွယ္လစ္စနစ္သည္ သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ အေတြးအေခၚမဟုတ္ခဲ့၊ ထိုစနစ္အား မႏွစ္သက္၍ ယခုအခါ ျမန္မာျပည္သူလူထု လုိလား ေနေသာ ဒီမိုကေရစီ စနစ္ ဟူသည္မွာလည္း ျမန္မာမွ စတင္ဖန္တီးေသာ ႏုိင္ငံေရး လမ္းစဥ္မဟုတ္ေပ။ ထိုထို ေသာ စနစ္မ်ား ၀ါဒမ်ားမွာ ႏိုင္ငံရပ္ျခား၌ စတင္ျဖစ္ထြန္းၿပီးမွ ျမန္မာတို႔က ေကာင္းႏုိးရာရာတို႔ကို က်င့္သံုးတည္ ေဆာက္ရန္ လိုလားေနျခင္းမွ်သာ ျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္ စနစ္တစ္ခုမွ တစ္ခုသို႔ ကူးေျပာင္းေသာ အခါ၌- မူလစနစ္ေဟာင္းတစ္ခု၌ လုပ္စားကိုင္စား ျဖစ္ေန ေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားႏွင့္ ထုိစနစ္၌ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္မိေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားမွာ မိမိတို႔၏ လုပ္စားကုိင္စားပ်က္သြားမည္ ကို စုိးရိမ္း၍ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ မိမိတို႔ ကိုယ္စားျပဳေသာ လမ္းစဥ္တစ္ခု က်ဆံုးရမည္ကို မလိုလား၍ ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ဘုမသိဘမသိဘဲလွ်က္ ထိုအက်င့္ပါေနေသာ လမ္းစဥ္ေပၚ၌ သံေယာဇဥ္တြယ္ၿငိေန၍ ေသာ္ လည္းေကာင္း- အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ အေၾကာင္းမ်ားျဖင့္- စနစ္သစ္ကို လုိလားသူတို႔အား နည္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ ခ်ယ္ျခင္း၊ ႏိုင္သည့္နည္းလမ္းျဖင့္ ႏွိမ္ႏွင္းျခင္းတို႔ ျဖစ္ၾကရေပသည္။ ထိုသို႔ျဖစ္စဥ္မ်ားမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံႏွင့္ ျမန္မာ လူမ်ိဳးတို႔၌သာ ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထ သေဘာမဟုတ္ဘဲ-၊ ကမၻာ့လူမိ်ဳးတိုင္း၊ ေနရာေဒသတိုင္း၌ ျဖစ္ေလ့ရွိသည့္ ဓမၼ တာ တစ္ရပ္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ အေျပာင္းအလဲ တစ္ခု၏ အေႏွးအျမန္ ဆိုသည္မွာ ဗဟုသုတမ်ား၊ မိမိထက္ မိမိ ၏ တိုင္းျပည္လူထုအား ပိုမိုေတြးေပးႏိုင္မႈမ်ား အေပၚ၌သာ တည္သည္ဟု ဆင္ျခင္ႏိုင္ေပသည္။
ထိုထိုေသာ အယူ၀ါဒမ်ား ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းသို႔ ၀င္ေရာက္လာျခင္းသည္- ျပင္ပကမၻာမွ အယူ၀ါဒမ်ား ကူးစက္ လာျခင္းသာ ျဖစ္၍- ျပင္ပကမၻာမွ ထိုအယူ၀ါဒရွိေသာ လူသားေပါင္း သန္းႏွင့္ခ်ီလွ်က္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္းသို႔ ၀င္ လာကာ နဂိုမူလ ရွိေနသည့္ ျမန္မာႏုိင္ငံသားမ်ား အေပၚလူဦးေရအားျဖင့္ လႊမ္းမိုးၿခံဳငံုသြားျခင္း မဟုတ္ေပ။
အလားတူပင္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္း၌ ရွိေသာ ဗုဒၶဘာသာ၊ ခရစ္ယာန္ဘာသာႏွင့္ အစၥလာမ္ဘာသာမ်ားမွာ ျမန္မာ ႏိုင္ငံအတြင္းသို႔ ကူးစက္လာသည့္ ျပင္ပမွ ဘာသာအယူ၀ါဒမ်ားသာ ျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္း၌ မည္သည့္ ဘာသာတရားမွ စတင္ေပၚေပါက္ခဲ့ျခင္း မရွိသကဲ့သို႔- ထိုဘာသာအယူရွိသူမ်ားက သန္းႏွင့္ခ်ီ၀င္ေရာက္လာၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းမွ နဂိုမူလ လူမ်ိဳးတို႔အား ၿမိဳသြားျခင္း မဟုတ္ခဲ့ေပ။ သာသနာျပဳ တစ္ဦးစ ႏွစ္ဦးစလာ သာသ နာျပဳရန္ လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။
အစၥလာမ္သာသနာသည္ ကမၻာတြင္ ေနာက္ဆံုးေပၚေပါက္ေသာ သာသနာျဖစ္၍ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းသို႔ ထုိ အယူ၀ါဒ ၀င္ေရာက္ခဲ့ျခင္းမွာ ေနာက္က်ခဲ့ေပသည္။ သို႔ေသာ္ ျငင္းမရႏိုင္ေသာ သမုိင္းမ်ား အေလွ်ာက္ ျမန္မာ ႏိုင္ငံအတြင္းသို႔ အစၥလာမ္သာသနာ ေရာက္ရွိလာခဲ့ျခင္းမွာ ရွင္အရဟံ၏ ဗုဒၶဘာသာ ဂိုဏ္းႏွင့္ မေရွးမေႏွာင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ထုိေခတ္ထိုအခါက ဘုရင္ကိုယ္တုိင္က အားေပးေထာက္ပ့ံမွသာ ထိုဘုရင္ ေထာက္ပ့ံသည့္ သာသ နာမွာ ႏိုင္ငံေတာ္သာသနာ ျဖစ္ခဲ့ရသည့္ အေလွ်ာက္ ဗုဒၶဘာသာသည္ လႊမ္းမိုးသြားခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ (ဗ်တၱိ၊ ဗ်တၱႏွင့္ ေရႊဖ်င္းႀကီး၊ ေရႊဖ်င္းေလးတို႔မွာ ရွင္အရဟံႏွင့္ ေခတ္ၿပိဳင္ ပုဂံျပည္သို႔ ေရာက္ရွိခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။)
ထိုကဲ့သို႔ပင္ မဟာ၀ိဟိကတိုင္းဟု ေခၚတြင္ေသာ ရခိုင္နယ္ဓည၀တီ (ဒန္နေဟာဒီယား)သို႔လည္း အစၥလာမ္ သာသနာ ေရာက္ရွိခဲ့ျခင္းမွာ ဗုဒၶဘာသာထက္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေနာက္က်ခဲ့သည္။ ဒါန္နေဟာဒီယား (ဓည ၀တီ)မွ မူလဘူတ လူမ်ိဳးတို႔သည္ ဗုဒၶဘာသာ မ၀င္ေရာက္မွီကာလက ၎တို႔၏ ေရွးရိုးအစဥ္အလာ အတိုင္း ဟိႏၵဴဘာသာအား ကိုးကြယ္ခဲ့ၾကသည္။ ဗုဒၶဘာသာ ၀င္ေရာက္လာသည့္အခါတြင္ ဗုဒၶဘာသာ လူထုႀကီး ၀င္ေရာက္လာလွ်က္ မူလဘူတ လူမ်ိဳးတို႔အား လႊမ္းမိုးသြားခဲ့ျခင္း မဟုတ္ေပ။ ဘာသာအယူ၀ါဒသာ ပ်ံ႔ႏွံ႔လာ လွ်က္ ထိုမွ မူလဘူတ လူမ်ိဳးတို႔က ဗုဒၶဘာသာသို႔ ကူးေျပာင္းသက္၀င္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ထိုလူမ်ိဳးတို႔အား ယခုတိုင္ ျမန္မာတို႔ထက္ ေရွးက်ေသာ လူမ်ိဳး (ေရွးဦးျမန္မာလူမ်ိဳး) “ျမန္မာႀကီး” (မာရ္မာကီး)ဟု မွတ္တမ္း တင္ထားေပးလွ်က္ ရွိေနသည္။
ထို႔ေနာက္တြင္ ေအဒီ ၇၊ ၈ ရာစုမွ စ၍ အစၥလာမ္သာသနာ ေရာက္ရွိလာခဲ့သည္၊ ထိုမူလဘူတ လူမ်ိဳးစုမွ အစၥလာမ္သာသနာသို႔ ကူးေျပာင္းသက္၀င္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္၍- ထိုလူမ်ိဳးအား အစၥလာမ္သာသနာ၀င္မ်ား ျဖစ္သည့္ အာရဗ္တို႔က အလံုးအရင္းႏွင့္လာလွ်က္ လူမ်ိဳးၿမိဳခဲ့ျခင္း မဟုတ္ေပ။ အဆိုပါ မူလဘူတ လူမ်ိဳး “ရိုဟင္ဂ်ာ”တို႔ သည္- အစၥလာမ္သာသနာ မတိုင္မွီက ေျပာဆိုသည့္ စကားအား ယေန႔ထိ ေျပာဆိုလွ်က္ ရွိေနသည္။ ၎တို႔မွာ သူတို႔ထံသို႔ အဦးေရာက္ရွိခဲ့သည့္ ဗုဒၶဘာသာအား ကိုးကြယ္ခဲ့ၾကသူမ်ား ျဖစ္ေၾကာင္း သူတို႔၏ ဘာသာစကား၌ ပါဠိစကားေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာ ပါ၀င္ေနဆဲျဖစ္ျခင္းက သက္ေသခံလွ်က္ရွိသည္။ ယေန႔ထိ ျမန္မာႏို္င္ငံအတြင္း ရွိသမွ်လူမ်ိဳးစု အားလံုး၌ ပါဠိဘာသာစကား အပါ၀င္ဆံုး ဘာသာစကားမွာ “ရိုဟင္ဂ်ာ”ဘာသာစကားသာ ျဖစ္ ေပသည္။ ၎ႏွင့္ လူမ်ိဳးတူ၊ စရိုက္တူ၊ ဓေလ့တူ- လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးတည္း ျဖစ္ေသာ မာရ္မာကီး (ျမန္မာႀကီး) စကား သည္လည္း ရိုဟင္ဂ်ာ စကားႏွင့္ အတူတူပင္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္- ျမန္မာႀကီးတို႔၏ ဘာသာစကားသည္လည္း ပါဠိ ပါ၀င္သည့္ ရာႏႈန္းအမ်ားဆံုးေသာ ဘာသာစကားတစ္ရပ္ ျဖစ္ေပသည္။
၎တို႔သည္ မဟာ၀ိဟိကတိုင္း (မဟာရိုဟင္ဂတိုင္း)၏ မူလဘူတ လူမ်ိဳးမ်ား ျဖစ္၍ ၎တို႔၏ ဘာသာစကားမွာ မဟာ၀ိဟိက (မဟာရိုဟင္)တိုင္း၏ ႏိုင္ငံသံုး ဘာသာစကားျဖစ္ခဲ့ေၾကာင္း- လက္ရွိ ရခိုင္နယ္၏ လူမ်ိဳး ၈ မ်ိဳး အနက္ လူမ်ိဳးစု သံုးစုက ေျပာေသာ ဘာသာစကား ျဖစ္ေနျခင္းက သက္ေသျပလွ်က္ရွိသည္။ (လက္ရွိ ရခိုင္ စကားသည္ ျမန္မာစကားသာ ျဖစ္၍- လက္ရွိရခိုင္နယ္၌ လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးတည္းသာ ေျပာေသာ ဘာသာစကား ျဖစ္သည္။ (ကမန္အား သီးျခားတိုင္းရင္းဟု သတ္မွတ္ေသာ္က- လက္ရွိ ရခိုင္စကားေခၚ ျမန္မာစကားအား ရခိုင္ႏွင့္ကမန္ လူမ်ိဳးႏွစ္မ်ိဳးက ေျပာေသာ ဘာသာစကား အျဖစ္ သတ္မွတ္ႏိုင္ေပသည္။) က်န္ေသာ လူမ်ိဳးစု ဘာသာစကားမ်ားမွာ သီးျခား လူမ်ိဳးတစ္ခုခ်င္းစီ ေျပာဆိုေသာ ဘာသာစကားသာ ျဖစ္သည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းသို႔ အျခားေသာ ေဒသမ်ားမွ ၀င္ေရာက္လာသည့္ လူသားမ်ားမွာ ေခတ္တိုင္းတြင္ ရွိေနသည္ အား ျငင္းဆိုႏိုင္ျခင္း မရွိေသာ္လည္း ထို၀င္လာသည့္ လူသားမ်ားသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း ရွိေနသည့္ ဘာသာ တရား တစ္ခုခုအား လႊမ္းမိုးႏိုင္ျခင္း မရွိေပ။
ျမန္မာဘုရင္မ်ား အဆက္ဆက္ကပင္ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းသို႔ တရုတ္မ်ား၊ ရွမ္းမ်ား၊ အိႏၵိယမ်ား၊ အဆက္မျပတ္ ၀င္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ အိႏၵိယ လူမ်ိဳးႏြယ္တစ္ခုတည္းသာ ၀င္ခဲ့ျခင္း မဟုတ္ေပ။ ၿဗိတိသွ်ေခတ္တြင္ ၀င္လာေသာ လူမ်ားမွာလည္း အႏိၵယ လူမ်ိဳးသာ ၀င္ခဲ့ျခင္း၊ အစၥလာမ္သာသနာ၀င္မ်ားသာ ၀င္ခဲ့ျခင္း မဟုတ္ဘဲ၊ ဟိႏၵဴ၊ ခရစ္ ယာန္၊ ဂ်ဴး၊ ဖာရ္စီ၊ တရုတ္ဗုဒၶဘာသာေပါင္းမ်ားစြာ ၀င္ေရာက္ခဲ့ေပသည္။ သို႔ျဖစ္၍ ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ အစၥလာမ္ သာ သနာ၀င္မ်ား ေရာက္ရွိလာျခင္းသည္ ၿဗိတိသွ်မွ ေခၚလာေသာ အိႏၵိယတိုက္သားမ်ားေၾကာင့္ ဟူသည့္ အယူ အဆသည္ လံုး၀ မွားယြင္းေသာ အယူအဆသာ ျဖစ္၍ ယခင္ရွိရင္းစြဲ ဌာေနလူသားတို႔၏ ကိုးကြယ္ယံုၾကည္မႈ ေၾကာင့္ အျမစ္တြယ္ေနျခင္း ျဖစ္သည္ဟူသည့္ အခ်က္အား ရိုးသားစြာ ဆင္ျခင္သင့္ေပသည္။
တနည္းအားျဖင့္- ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ကူးစက္ခံႏိုင္ငံတစ္ခုသာ ျဖစ္သည္ဟူသည့္ အခ်က္အား ေမ့မထားသင့္ေပ။ မည္သို႔ပင္ ျမန္မာမႈျပဳသည္ ျဖစ္ေစ-၊ ထုိျမန္မာမႈျပဳျခင္းမ်ားမွာ ႏိုင္ငံတစ္ခုအား အလံုပိတ္ဆို႔ထားမွသာလွ်င္ မူရင္းစေပၚရာ အရပ္ႏွင့္ လာခဲ့သည့္ လမ္းေၾကာင္းအား ဖံုးဖိထားႏိုင္ဘြယ္ရာ ျဖစ္ၿပီး-၊ တစ္ကမၻာလံုးႏွင့္ ကူးလူး ဆက္ဆံလိုလွ်င္- ျမန္မာမႈျပဳေနျခင္းသည္ပင္-၊ သမိုင္းလိမ္တရားခံ ျဖစ္ေနေပေတာ့သည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ဗုဒၶရဟန္းမ်ားပင္- ႏိုင္ငံရပ္ျခား (ထိုင္း၊ သီရိလကၤာ၊ အိႏၵိယ)မ်ားသို႔ ပညာသင္သြား သူတိုင္း- ျမန္မာမႈျပဳထားသည့္ ပါဠိ (မူရင္းမွ အသံပ်က္ ပါဠိ)အား သံေယာဇဥ္ထားေနႏိုင္ျခင္း မရွိေတာ့ဘဲ။ “သ”အသံကို ေဖ်ာက္လွ်က္ “ဆ” အသံျဖင့္ ရြတ္ဖတ္သရဇၨၽယ္ ေနရေပေတာ့သည္။ ႏိုင္ငံတစ္ကာ မ်က္ႏွာ၌ မူရင္းအသံႏွင့္ ဖတ္၍ အိမ္ျပန္လွ်င္ မိမိ၏ အသံပ်က္ျဖင့္ ဖတ္ေနရျခင္း ဒုကၡသည္လည္း ေသးငယ္လွသည္ မဟုတ္ေပ။ သို႔တုိင္ မိမိကိုယ္မိမိ “ငါသာ အမွန္”ဟု ႀကံဳး၀ါးေနသူမ်ားအား အ့ံၾသစရာပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။

ေဌးလြင္ဦး
ဦးေဆာင္လႈပ္ရွားမႈ တာ၀န္ခံ
ျမန္မာမြတ္ဆလင္ တန္းတူညီမွ် လႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္မႈ အဖြဲ႔
အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စု