M-Media

ရခုိင္ျပည္နယ္ ပဋိပကၡႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ အႀကံျပဳ စာတမ္းေပးပို႔ျခင္း။

သို႔

ဥကၠ႒

ရခုိင္ျပည္နယ္ပဋိပကၡစံုစမ္းေရးေကာ္မရွင္၊

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕။

အေၾကာင္းအရာ ။ ။ ရခုိင္ျပည္နယ္ ပဋိပကၡႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ အႀကံျပဳ စာတမ္းေပးပို႔ျခင္း။

ေလးစားစြာျဖင့္

၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ ေမလ (၂၈)ရက္ေန႕တြင္ ရမ္းၿဗဲၿမိဳ႕နယ္၊ သေျပေခ်ာင္းေက်းရြာ ေနအမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးအား အဓမၼက်င့္၊ လူသတ္၊ ပစၥည္းလုမႈျဖင့္ ေက်ာက္နီေမာ္ရြာေန လူငယ္သုံးဦး အဖမ္းခံရ သည္မွ စတင္၍ ရခုိင္ျပည္နယ္အတြင္း အေရးအခင္းေပၚေပါက္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ထုိျပစ္မႈႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ႏုိင္ငံပုိင္ ေရဒီယုိ၊ သတင္းစာမ်ားမွ တရားခံမ်ားကုိ ဖမ္းဆီးၿပီး၊ ျပစ္မႈက်ဴးလြန္သူမ်ားကုိ ထိေရာက္ဟန္႕ တား သည့္ ျပစ္ဒါဏ္ခ်မွတ္ႏုိင္ရန္ တရားစဲြအဖဲြ႕အစည္းမ်ားက စိစစ္ေနေၾကာင္း ထည့္သြင္းေဖာ္ျပျခင္းမျပဳဘဲ ပ်က္ကြက္ခဲ့သျဖင့္ ေတာင္ကုတ္ၿမိဳ႕ေပၚရွိ ပါတီအဖဲြ႕အစည္းမ်ားမွ ၀ံသာႏုရကိၡတ အမည္ခံ လူငယ္ အခ်ိဳ႕ က ဘာသာလူမ်ိဳးကို အေၾကာင္းျပဳ၍ လံႈ႕ေဆာ္စာမ်ား ေရးသားခဲ့ၾကသည္။

၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ ဇြန္လ (၃)ရက္ေန႕ ညေနပုိင္းတြင္ သံတဲြၿမိဳ႕မွ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သုိ႕ ထြက္ခြက္လာသည့္ ရုိးမသစၥာခရီးသည္တင္ယာဥ္ ေတာင္ကုတ္ၿမိဳ႕၊ ေအးရိပ္ၿငိမ္ကားႀကီး၀င္းအတြင္း ရပ္နားစဥ္ မြတ္ဆလင္ ကုလား မ်ားပါရွိေၾကာင္း ၀ံသာႏုရကိၡတလူငယ္မ်ား၏ သတင္းလႊင့္ခ်က္အရ ၿမိဳ႕ေနလူထုကဓါးလွံ တုတ္စသည့္ရရာ လက္နက္ကုိင္စဲြၿပီး ေရာက္လာခဲ့ၾကရာ အတူပါရွိလာေသာ လုံၿခဳံေရးတပ္ဖဲြ႕၀င္မ်ားႏွင့္ ၿမိဳ႕နယ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖဲြ႕တုိ႕မွ တာ၀န္ရွိသူမ်ားကထိန္းသိမ္းကြပ္ကဲမႈမရွိသျဖင့္(၁၀)ေလာင္းၿပိဳင္လူသတ္မႈ ေပၚေပါက္လာခဲ့ ရသည္။

ဇြန္လ(၃)ရက္ေန႕(၁၀)ေလာင္းၿပိဳင္လူသတ္မႈႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ ႏုိင္ငံပုိင္သတင္းစာႏွင့္ ေရဒီယုိလုိင္းမ်ားက ၄င္းတုိ႕ႏွင့္ မသက္ဆုိင္သလုိ ႏႈတ္ဆိတ္ေနခဲ့ၿပီး၊ ဇြန္လ(၅)ရက္ေန႕တြင္ ႏုိင္ငံပုိင္သတင္းမီဒီယာ မ်ား က ေတာင္ကုတ္ၿမိဳ႕တြင္ အသင့္ေစာင့္ေနေသာ လူ(၃၀၀)ခန္႕အုပ္စုက ေတာင္ကုတ္မွ ျပည္ၿမိဳ႕သုိ႕ အထြက္ ခရီးသည္တင္ကားကုိ ပိတ္ဆုိ႕တားဆီးကာ ယာဥ္ကုိရပ္တန္႕ေစၿပီး၊ ယာဥ္ေပၚပါ “မြတ္ဆ လင္ဘာသာ၀င္“ မ်ားအား အတင္းဆဲြခ်ရာမွ ရက္ရက္စက္စက္သတ္ျဖတ္မႈျဖစ္ပြားခဲ့ၿပီး ယာဥ္ေပၚပါ မြတ္ဆလင္လူမ်ဳိး(၁၀)ဦး ေသဆုံးရသည့္အျပင္ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္ကုိလည္း ဖ်က္ဆီးခဲ့ ေၾကာင္း၊ အခင္း ျဖစ္ပြားရာေနရာသုိ႕ေတာင္ကုတ္ၿမိဳ႕နယ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖဲြ႕၊ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲတပ္ဖဲြ႕၊ လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္၊ စစ္မႈထမ္းေဟာင္းအဖဲြ႕မ်ားႏွင့္ ရပ္မိရပ္ဖ မ်ားလာေရာက္ထိန္းသိမ္းခဲ့၍ လူစု ကဲြသြား ေၾကာင္း ေဖာ္ျပခဲ့သည္။

မြတ္ဆလင္ကုလားဆုိသည့္ စကားရပ္ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ ျမန္မာ မြတ္ဆလင္မ်ားက မေက်နပ္ေၾကာင္း ဆူးေလေစတီအနီး ဘဂၤလီဗလီေရွ႕တြင္ ဆႏၵထုတ္ေဖာ္ခဲ့ၾကသည္။ သတင္းစာမ်ားက မြတ္ဆလင္ကုလားဆုိသည့္ စကားရပ္ကုိ အနည္းငယ္ျပင္ ဆင္ေပးခဲ့သည္။ ျပန္ၾကားေရး၀န္ႀကီး ဌာန၏ ခြင့္ျပဳခ်က္အရ သတင္းစာတြင္ ထည့္သြင္းေဖာ္ျပျခင္းသည္ ျမန္မာျပည္ တနံတလ်ား မြတ္ဆလင္ႏွင့္ ဗုဒၵဘာသာ၀င္မ်ားအၾကား မလုိလားမႈ၊ မုန္းတီးမႈကုိ ျဖစ္ပြားေစခဲ့သည္။ ထုိကိစၥႏွင့္တၿပိဳင္တည္းပင္ စစ္ေတြၿမိဳ႕နယ္ နာဇီရြာရွိ ေစ်းေကာက္ကိစၥႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ေစ်းသူေစ်းသားမ်ားႏွင့္ ရခုိင္တုိးတက္ေရးပါတီမွ အမႈေဆာင္အဖဲြ႕၀င္မ်ားႏွင့္ ေစ်းေကာက္တုိ႕အၾကား ၿပႆနာ ျဖစ္ပြား ရာကအစ စစ္ေတြအမွတ္(၁) ရဲစခန္းကုိခဲႏွင့္ေပါက္ၾကရာ ျပည္သူပိုင္ပစၥည္းအခ်ိဳ႕ႏွင့္ ေမာ္ေတာ္ယာဥ္အခ်ိဳ႕ ပ်က္စီးခဲ့ရသည္။

ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတက ရခုိင္ျပည္နယ္ရွိ အထက္ေဖာ္ျပပါ အေရးအခင္းမ်ားႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ စုံစမ္းစစ္ေဆးေရး ေကာ္မတီတစ္ရပ္ကုိ ဖြဲ႕စည္းခဲ့ရာတြင္ ေတာင္ကုတ္လူသတ္မႈတြင္ အဓိကတာ၀န္ရွိေသာ ခရိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ ေရးမွဴး ခရိုင္ရဲမွဴးႀကီး၊ ခရိုင္ဥပေဒအရာရွိကဲ့သုိ႔ေသာ သူမ်ားကုိပါ ထည့္သြင္းဖြဲ႕စည္းခဲ့သျဖင့္ ဓားျပကုိပုလိပ္မင္းႀကီးခန္႔သကဲ့သို႔ ျဖစ္ေန၍ မြတ္ဆလင္မ်ား မေက်မနပ္ျဖစ္ၾကသည္။

ေတာင္ကုတ္လူသတ္မႈႏွင့္သက္ဆုိင္ေသာ သတင္းဓါတ္ပုံအခ်ဳိ႕ကုိထုတ္ၿပီး ရခုိင္ျပည္နယ္ေျမာက္ပိုင္းၿမိဳ႕နယ္မ်ားသို႔ ေပးပို႔ျဖန္႔ေ၀ခဲ့ရာ ေသာၾကာေန႔ (၈-၆-၂၀၁၂)ေန႔တြင္ အစၥလာမ္ဘာသာအရ ေသဆံုးသူမ်ားအတြက္ ဆုေတာင္းပြဲျပဳလုပ္၍ ပလီမွအတြက္ လံုထိန္းႏွင့္ ရဲတပ္ဖြဲ႕၀င္မ်ားက မဆင္မျခင္ ေသနတ္ကို မိုးေပၚေထာင္ပစ္ၿပီး ေျခာက္လွန္႔ရမည့္အစား တည့္တည့္ပစ္၍ လူတစ္ဦးေသ ဆံုး သြားရာ မွ အနီးရွိ တည္းခိုခန္းႏွင့္ ဆိုင္အခ်ဳိ႕ပ်က္စီးခံရၿပီး အံုၾကြမႈျဖစ္လာခဲ့ရပါသည္။ ေဒသခံလူနည္းစု ရခုိင္ပုိင္အေဆာက္အဦးအခ်ဳိ႔ ပ်က္စီးခံရသျဖင့္ ဘူးသီးေတာင္ ေမာေတာၿမိဳ႕နယ္မ်ားတြင္ ပုဒ္မ-၁၄၄ ထုတ္ျပန္ ေၾကာင္း ဇြန္လ (၈)ရက္ေန႔က ေၾကျငာခဲ့သည္။

ေမာင္ေတာကိစၥကုိအေျချပဳ၍ စစ္ေတြၿမိဳ႕ေပၚတြင္ ရခုိင္ပါတီ (၂)ခု၏ လႈ႔ံေဆာ္ ခ်က္အရ ရခိုင္လူမ်ဳိးမ်ားအုံၾကြလာကာ ရခုိင္လူမ်ဳိး လုံထိန္းမ်ား၏ အကူအညီရယူၿပီး၊ လူနည္းစု ရိုဟင္ဂ်ာအိမ္မ်ားမွ ပစၥည္းမ်ား လုယက္ျခင္း၊ ေနအိမ္မ်ား မီးရႈိ႕ဖ်က္ဆီးျခင္း၊ လူသတ္ျခင္းမ်ားကို ျပဳလုပ္လာၾကသည္။ ထုိသို႔ တဖက္ႏွင့္တဖက္ အျပန္အလွန္ အမွားသံသရာ လည္ပတ္သည္ကုိ ထိန္းသိမ္းျခင္းမျပဳလွ်င္ ႏိုင္ငံေတာ္၏ လုံၿခဳံေရးကိုပါ ထိခုိက္လာႏုိင္သျဖင့္ ဇြန္လ(၁၀)ရက္ေန႔တြင္ ရခုိင္ျပည္နယ္တစ္ခုလုံး အေရးေပၚအေျခအေန ေၾကညာခဲ့ရသည္။ ၁၉၄၂ခုႏွစ္က ျဖစ္ပြားခဲ့သည့္ မူစလင္-ရခုိင္ အဓိကရုဏ္းအနာေဟာင္းျပန္ေပၚ လာၿပီးေနာက္ ရိုဟင္ဂ်ာမ်ားအား အျမစ္ျပတ္ေခ်မႈန္းေရး၊ လူမ်ဳိးတုံး သုတ္သင္ေရးအထိ အစြန္းေရာက္ပါတီ၀င္မ်ားက စဥ္းစား ေဟာေျပာ စည္းရုံးလာခဲ့ၾကသည္။

စစ္ေတြၿမိဳ႕ေပၚတြင္ ျဖစ္ပြားေသာ ကိစၥရပ္အားလုံးသည္ အေရးေပၚေၾကညာခ်က္ မထုတ္ျပန္မီအခ်ိန္အထိ ရခိုင္ျပည္နယ္အစိုးရအဖြဲ႕၏ စီမံခန္႔ခြဲမႈေအာက္တြင္ရွိေနၿပီး လုံထိန္းအဖြဲ႕၀င္မ်ားကုိယ္တိုင္ ပါ၀င္ၿပီး၊ျပစ္မႈ က်ဴးလြန္ခဲ့သျဖင့္ ထုိသို႔ေသေၾကပ်က္စီး ဆုံးရႈံးမ်ားအတြက္ အဓိကတာ၀န္ရွိအဖြဲ႕ အစည္းမွာ ရခုိင္ျပည္နယ္အစိုးရအဖြဲ႕ပင္ျဖစ္ပါသည္။ ရခုိင္ျပည္နယ္အစိုးရအဖဲြ႕ကို အနီးကပ္ထိမ္းေက်ာင္း ေပးရ မည့္ ရခုိင္ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္ကလည္း လတ္တေလာ အေရးေပၚအစည္းအေ၀းေခၚယူက်င္းပၿပီး ျပႆနာကို ထိန္းခ်ဳပ္သင့္ ပါလွ်က္ ထုိသို႔ထိန္းခ်ဳပ္ျခင္းမျပဳသည့္အျပင္ ရခိုင္အမ်ဳိးသားတုိးတက္ေရး ပါတီမွ လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္မ်ား ကုိယ္တုိင္ပင္ မီးေလာင္ရာေလပင့္ ျပဳလုပ္ေနခဲ့ၾကသည္။

တပ္မေတာ္က လုံၿခဳံေရးကိစၥရပ္မ်ားကုိသာ တာ၀န္ယူေဆာင္ရြက္ခဲ့ျခင္းမရွိခဲ့ပါက ရခုိင္လူမ်ဳိးသည္လည္း ကမၻာ့ျပည္သူမ်ားအၾကား ေအာ့ႏွလုံးနာဘြယ္ရာ လူရိုင္းဘ၀သို႔ က်ေရာက္သြားမည္ျဖစ္သည္။ ၁၆ရာစုႏွစ္ပင္လယ္ဓါးျပ ျပဳလုပ္ရင္းက အမ်ားျပည္သူေအာ့ႏွလုံးနာခဲ့ၾကသျဖင့္ ထုိစဥ္က မွဲ႔ေခၚေသာ မာဂဓ လူမ်ဳိး၊ ေမာဂ္လူမ်ဳိး၊ ရေကၡာသွ်ားလူမ်ဳိး အမည္ကို မသုံးခ်င္၊ မသုံးစြဲခ်င္ဘဲ စြန္႔ပယ္ရန္ အဂၤလိပ္အစိုးရထံတင္ျပခဲ့ၾကသည္။

ျပည္ေထာင္စုအစိုးရ၏ ေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ားအနက္ ျပန္ၾကားေရး၀န္ႀကီးဌာန၏ ခြင့္ျပဳခ်က္အရ မြတ္ဆလင္ကုလားလူမ်ဳိးဟုေရးသားေဖာ္ျပခ်က္ သတင္းလႊင့္ထုတ္ခ်က္မ်ားသည္ အဓိကရုဏ္းမ်ားကုိ တဟုန္ထုိးျဖစ္ေပၚ ေစၿပီး တစ္ဖက္ႏွင့္တစ္ဖက္ ပုိမုိနာက်ည္းေစရန္ ဓါတ္ဆီေလာင္းေပးရာ က်ေရာက္ခဲ့ပါသည္။

ေတာင္ကုတ္(၁၀)ေလာင္းၿပိဳင္ လူသတ္မႈ စုံစမ္းစစ္ေဆးေရးအဖြဲ႕တြင္ တာ၀န္ေပါ့ေလ်ာ့မႈအရ အေရးယူအျပစ္ေပးရမည့္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားကုိ ထည့္သြင္းခန္႔ထားခဲ့သျဖင့္ ျပႆနာ၏ အရင္းအျမစ္ကုိ ရွာေဖြ ေဖာ္ထုတ္ျခင္းမျပဳႏုိင္ခဲ့ပါ။ တနည္းဆုိရပါလွ်င္ လူသတ္မႈက်ဴးလြန္စဥ္ ရိုက္ကူးထားေသာ ဖုန္းကင္မရာမ်ားမွတဆင့္ စုေပါင္းထုတ္ယူထားေသာ VCD ေခြအရ လူသတ္မႈက်ဴးလြန္သည္ဟု ေပၚေပါက္ ေနသူ မ်ားႏွင့္ တာ၀န္ရိွသူမ်ားကုိ ဥပေဒႏွင့္အညီ အေရးယူရန္ ပ်က္ကြက္ခဲ့ၾကပါက ျပစ္မႈက်ဴးလြန္သူမ်ားကုိ ျပစ္ဒဏ္မက်ေစေရးအတြက္ ကာကြယ္တားဆီးရန္ပ်က္ကြက္ခဲ့သူမ်ားကုိပါ အေရးယူရမည္ကဲ့သို႔ ျဖစ္ ေန သျဖင့္ ႏုိင္ငံတကာျမင္ကြင္းတြင္ Good Government Clean Government ဟု ခ်ီးမြမ္းခန္းဖြင့္ရန္ မျဖစ္ႏုိင္ပါ။ အထူးသျဖင့္ ထုိသို႔တာ၀န္ရွိသူမ်ားကုိ အဖြဲ႕၀င္လူႀကီးမ်ားအျဖစ္ ခန္႔အပ္ တာ၀န္ေပး ခဲ့ျခင္းသည္ပင္လွ်င္ ျပႆနာကုိ ထိေရာက္စြာ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ျခင္း မရွိခဲ့ရသည့္အေၾကာင္းရင္းျဖစ္ပါသည္။

ရခုိင္ျပည္အေရးအခင္းတြင္ အဓိက ပါ၀င္ျပစ္မႈက်ဴးလြန္သူမ်ားသည္ လုံထိန္းအဖြဲ႕ႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာပိုင္ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ျပည္နယ္ခရိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး မွဴးမ်ားအနက္ ရခုိင္လူမ်ဳိး အုပ္ခ်ဳပ္ ေရးမွဴးမ်ား ကုိယ္တုိင္ ျပႆနာတြင္ ထဲထဲ၀င္၀င္ပါ၀င္ခဲ့ၾကသျဖင့္ အရာရွိအဆင့္ရွိေသာ ရခုိင္လူမ်ဳိးလုံထိန္းအဖြဲ႕၀င္မ်ားႏွင့္ ရခုိင္လူမ်ဳိးၿမိဳ႕နယ္ ခရို္င္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးမ်ား၊ လက္ေထာက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးမ်ားကုိ ျမန္မာျပည္မသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ေစၿပီး လစ္လပ္ေသာ ေနရာတြင္ အျခားသင့္ေတာ္ေသာ တုိင္းေဒသႀကီးႏွင့္ျပည္နယ္မ်ားမွ တုိင္းရင္းသားအရာရွိမ်ားျဖင့္ အစားထုိး တာ၀န္ေပးအပ္သင့္ပါသည္။ ရခုိင္ျပည္နယ္ အစိုးရအဖြဲ႕အတြင္းမွ ယင္းအေရးအခင္းတြင္ ကိုယ္တုိင္ပါ၀င္ ပတ္သက္ေနသူမ်ားကုိ ဖယ္ရွားၿပီး အစုိးရအဖြဲ႕ကို ျပန္လည္ျပင္ဆင္ဖြဲ႕စည္းသင့္ပါသည္။

ရခုိင္တုိးတက္ေရးပါတီ၏ ေဆာင္ပုဒ္မ်ား၊ သတင္းမီဒီယာမ်ားတြင္ Interview မ်ား၏ ႏိုင္ငံေတာ္အတြင္း ဆူပူအၾကမ္းဖက္မႈကုိ ျဖစ္ေပၚေစရန္ လႈံ႔ေဆာ္ရာက်ေရာက္သျဖင့္ ဟန္႔တားသင့္ေၾကာင္း ႏုိင္ငံေတာ္အႀကီးအကဲမ်ားထံသို႔ပါတီအခ်ဳိ႕မွ စာမ်ားတင္သြင္းကန္႔ကြက္ခဲ့ေၾကာင္းကိုလည္း ေတြ႕ရွိရသည္။

၂၀၁၁ခုႏွစ္၊ ဇူလုိင္အတြင္း ဘူးသီေတာင္ေမာင္ေတာခရိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးကမ ကထျပဳလုပ္ထုတ္ေ၀သည့္ “ပစၧိမရပ္၀န္းမဂၢဇင္း´´ (ပစၧိမဆုိသည္မွာ ရိုဟင္ဂ်ာဘာသာစကားျဖင့္ အေနာက္ဖက္ဟု အဓိပၸါယ္ရရွိရာ မဂၢဇင္းအမည္မွာ အေနာက္ဖက္ရပ္၀န္းဟု အဓိပၸါယ္ရရွိသည္) ထုိမဂၢဇင္းကို တာ၀န္ယူထုတ္ေ၀ခဲ့ၾကေသာ ရခုိင္လူမ်ဳိးခရိုင္ အဆင့္ ႏုိင္ငံ၀န္ထမ္းမ်ား ကိုယ္တုိင္က လူမ်ဳိးေရး၊ ဘာသာေရး ပဋိပကၡကုိ ျဖစ္ေပၚေစရန္ ေသြးထုိးလႈံ႔ေဆာ္ထားေၾကာင္း ထုိစာအုပ္ပါ ေဆာင္းပါးမ်ားအရ ေတြ႕ရွိရသည္။ စာအုပ္ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ အေရးယူေပးပါရန္ ျပည္ေထာင္စု အစိုးရအဖြဲ႕သို႔ တုိင္ၾကားခဲ့ၾကသည္ဟုလည္း သိရွိရသည္။

(၃၀-၅-၂၀၁၂)ေန႔တြင္ ရခုိင္တုိင္းရင္းသားမ်ား တုိးတက္ေရးပါတီ ပထမအႀကိမ္ညီလာခံကို က်င္းပခဲ့ရာ ရိုဟင္ဂ်ာအေရးကိစၥကုိ အဓိကေဇာင္းေပး ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကသည္။(၂၅-၅-၂၀၁၂)ေန႔ ေက်ာက္နီေမာ္ လူသတ္မုဒိန္းမႈကိစၥကုိ၀ံသာႏုရကိၡတအဖြဲ႕၏ (၁-၆-၂၀၁၂)ရက္စြဲပါ လႈံ႕ေဆာ္ခ်က္ႏွင့္ ေပါင္းစပ္ေပးခဲ့သျဖင့္ ေတာင္ကုတ္လူထုမွ လူသတ္ရန္ အေၾကာင္းျဖစ္ေပၚလာခဲ့သည္။ ေတာင္ကုတ္ လူထု ပယ္ဖ်က္ရန္ခက္ခဲေသာ အမည္းစက္တစ္စက္ ထင္ခဲ့ရသည္။

အမ်ဳိးသားလႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေဒါက္တာေအးေမာင္ကို Eleven Media Group စာေစာင္မွေမးျမန္းရာတြင္ ဒီလုိကာလမွာ ဘာေၾကာင့္သံတြဲ႕က ပုဂၢိဳလ္ေတြက ဗမာျပည္ဖက္ကုိ “ဒီလုိ အက်ၤီ အ၀တ္ အစားနဲ႔ လူျမင္ကြင္းမွာ မွန္လုံကားနဲ႔သြားရတာလဲ။ ဒီဟာေတြဟာ ပလူပ်ံေနတယ္။ ခုနကေျပာသလုိ မသီတာေထြးကိစၥမွာ ဓါတ္ပုံအေထာက္အထားေတြ အားလုံး ေတာင္ကုတ္မွာ ပ်ံ႕ေနတဲ့ ကာလ ေလ´´ ဟု ေဖာ္ျပပါရွိရာ ၎တုိ႔၏ပါတီမွ (၄-၆-၂၀၁၂)ေန႔ ေစ်းေကာက္ကိစၥႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ျဖစ္ပြားေနေသာ ျပႆနာကုိ ေမွးမွိန္သြားေစရန္ တဖက္သို႔ မီးေမာင္းထုိးျပခဲ့ရာ က်ေရာက္ပါသည္။ ထုိ႔ျပင္ ဘဂၤလီ မ်ားသည္ တဖက္ႏိုင္ငံမွ လက္နက္သယ္ေဆာင္ၿပီး ရခုိင္မ်ားကုိ ရက္စက္ယုတ္မာစြာ သတ္ျဖတ္ေနေၾကာင္းျဖင့္လည္း ေဒါက္တာေအးေမာင္က ပါတီကုိ ကုိယ္စားျပဳေျပာဆုိခဲ့ပါသည္။

စုံစမ္းေရးအဖြဲ႕၏ အဓိကလုိအပ္ခ်က္မွာ ေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္ဥကၠ႒ ဦးတင္ေအးမွ (၈-၈-၂၀၁၂)ေန႔တြင္ မိန္႔ၾကားလမ္းညႊန္ခဲ့သည့္ အတုိင္း ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ေျပၿငိမ္းေအးခ်မ္းေအာင္ ႏွစ္ဖက္ပါတီမ်ားကုိ ညွိႏိႈိင္းေပးရန္၊ လုံၿခဳံမႈရွိရန္ႏွင့္ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းရန္အတြက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာပိုင္မ်ားကုိ ေက်ာသား၊ ရင္သားမခြဲျခားဘဲ ျပစ္မႈက်ဴးလြန္သူမ်ားကုိ အေရးယူရန္ လူမ်ဳိးဘာသာကုိ အေျခခံၿပီး အစြန္းေရာက္ေသာ စကားရပ္မ်ားကုိ ေရွ႕တန္းမတင္ဘဲ လူ႔အခြင့္အေရးအျမင္ကုိသာ ေရွ့တန္းတင္ၿပီး ေျပာဆုိၾကေစရန္၊ အၾကမ္းဖက္မႈမ်ားျဖစ္ပြားရန္ လကၡဏာေပၚေပါက္လာပါက ႏွစ္ဖက္ညွိႏႈိင္းျခင္း၊ ျပစ္မႈက်ဴးလြန္ရန္ အားထုတ္သူမ်ားကုိ ထိန္းသိမ္းျခင္းတုိ႔ျပဳလုပ္ရန္၊ ႏုိင္ငံေတာ္တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းသာယာ ျပည္ေထာင္စုႏုိင္ငံျဖစ္ေပၚေရးအတြက္ႏွင့္ ႏုိင္ငံတကာမွ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈမ်ားကုိ ယုံၾကည္စိတ္ခ်စြာ ျပဳလုပ္လာႏုိင္ေရး အတြက္ ႏွစ္ဖက္စိတ္ေျဖေလ်ာ့ေစေရးအတြက္ ျပည္ေထာင္စု အစိုးရအဖြဲ႕က ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ေရးအတြက္ အခ်က္အလက္မ်ားကို စုံစမ္းစစ္ေဆးေရးအဖြဲ႕က ရွာေဖြေဖာ္ထုတ္ၿပီး အၾကံျပဳတင္ျပရန္လုိ အပ္ပါ သည္။

အဓိကရုဏ္းျဖစ္ပြားရာတြင္ ရုိဟင္ဂ်ာမ်ားႏွင့္ ရခုိင္လူမ်ဳိးႏွစ္ဖက္စလုံးတြင္ ပ်က္စီးဆုံးရႈံးမႈ၊ ေသေၾကမႈမ်ားျဖစ္ပြားခဲ့ရသည့္အျပင္ ညမထြက္ရအမိန္႔အရ လက္လုပ္လက္စားမ်ား အေနျဖင့္ ငတ္မြတ္သည့္ အဆင့္သုိ႔ ေရာက္ရွိခဲ့ၾကရာ ျမန္မာျပည္တနံတလ်ားက အလွဴရွင္မ်ားက လွဴတန္းကူညီေထာက္ပံ့ခဲ့ၾကသည္။ ျမန္မာျပည္သူမ်ားသည္ မူလကပင္ အလြန္ခ်မ္းသာၾကြယ္၀သူမ်ားမဟုတ္ၾကသျဖင့္ လွဴဒါန္းေငြမ်ားမွ အေမရိကန္ေဒၚလာ (၁၀)သန္းခန္႔မွ် တန္ဖုိးကိုပင္ မရႏုိင္ခဲ့သျဖင့္ ၀င္ေငြမရွိသူတုိင္းထံသို႔ အလွဴေငြႏွင့္ ပစၥည္းမ်ားကိုေပးပို႔ရန္ အခက္အခဲႏွင့္ ႀကဳံေတြ႕ေနရသည္။

မထင္မွတ္ဘဲ တူရကီ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္၏ဇနီးဦးေဆာင္ေသာအဖြဲ႕က လူမ်ဳိးဘာသာ မခဲြျခားဘဲ အေမရိကန္ေဒၚလာ (၅၀)သန္းအေထာက္အကူျပဳပစၥည္းမ်ားကိုပါ လွဴဒါန္းေၾကာင္း ေန႔စဥ္ထုတ္သတင္းစာမ်ားအရ သိရွိရသည္။ လက္လုပ္လက္စားအနက္ ေရလုပ္သားမ်ားအေနျဖင့္ ပင္လယ္ျပင္သို႔ထြက္ကာ ငါးဖမ္းရန္ အခက္အခဲရွိေနသျဖင့္ ပင္လယ္စာမ်ား ရွားပါးလာျခင္း၊ လက္လုပ္လက္စားမ်ား စား၀တ္ေနေရး အခက္အခ ဲႀကဳံလာျခင္းတုိ႔ကုိ ေတြ႕ရွိရသည္။

တစ္ဖက္ႏွင့္တစ္ဖက္ ယုံၾကည္မႈတည္ေဆာက္ျခင္းမျပဳႏုိင္မီကာလအတြင္း တဖက္က ထုတ္လုပ္ေရာင္းခ်ေသာ ပစၥည္းကုိ အျခားတစ္ဖက္က၀ယ္ယူစားသုံးျခင္းမျပဳႏုိင္သျဖင့္ ကုန္စည္စီးဆင္းမ မွန္ကန္ ျမန္ဆန္ ေရးကိစၥကုိ သက္ဆုိင္ရာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာပုိင္မ်ားအေနျဖင့္ မိမိအားအပ္ႏွင္းထားေသာ လုပ္ပိုင္ခြင့္ကုိ က်င့္သုံးေဆာင္ရြက္ရန္ လိုအပ္လ်က္ရွိပါသည္။

အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံျဖစ္ေသာ အိႏၵိယႏုိုင္ငံကလည္း စစ္ေတြေရနက္ ဆိပ္ကမ္းစီမံကိန္းေဆာင္ရြက္ေနရာ အေရးအခင္းေၾကာင့္ ရပ္တန္႔ထားသည့္အျပင္ ေက်ာက္ျဖဴၿမိဳ႕မွ ထြက္ရွိသည့္ သဘာ၀ဓာတ္ေငြ႕ စီမံကိန္းကုိ တရုတ္ျပည္သူ႔သမၼတႏုိင္ငံမွ ေဆာင္ရြက္ေနသည့္ ကိစၥမ်ားမွာလည္း ညမထြက္ရအမိန္႔အရ ရပ္တံ့ေနခဲ့ရာ အလုပ္လက္မဲ့မ်ားႏွင့္ ငတ္မြတ္သူ မ်ားျပားလာခဲ့ပါသည္။

မေလးရွား၊ အင္ဒိုနီးရွားႏုိင္ငံမ်ားကလည္း လူမ်ဳိး၊ ဘာသာမခြဲျခားေသာ အကူ အညီမ်ားကို တတ္အားသေရႊ႕လာေရာက္ ပံ့ပိုးေပးသျဖင့္သာ ဆင္းရဲသားမ်ားအတြက္ အသက္ရႈရေျဖာင့္ခဲ့ရၾကပါသည္။ ႏုိင္ငံရပ္ျခားမွ အကူအညီမ်ားကို ႏွစ္ဖက္ယုံၾကည္မႈ တည္ေဆာက္ေရးရရွိသည့္အခ်ိန္အထိ ရယူၾကရန္ အားလုံးႀကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္ၾကရန္ လုိအပ္ပါသည္။

စစ္ေတြၿမိဳ႕ေစ်းအတြင္းသို႔ ကုလားမ၀င္ရဟူေသာ အယူအဆ၊ ေျမပုံၿမိဳ႕ေစ်းမွ ဆုိင္္မ်ားမွ ကုလားမ်ားကို ပစၥည္းမေရာင္းရဟူေသာ လူမ်ဳိးေရးအစြန္းေရာက္ပါတီအဖြဲ႕အစည္းမ်ားႏွင့္ လူပုဂၢိဳလ္မ်ား၏ ေဆာင္ရြက္ဟန္႔တားေနမႈကုိ အခ်ိန္မီေဖာ္ထုတ္အေရးယူေဆာင္ရြက္ေပးရန္ လုိအပ္ပါသည္။

မီးေလာင္ပ်က္စီးမႈမရွိခဲ့ေသာ ၿမိဳ႕နယ္အခ်ဳိ႕တြင္ လူနည္းစုမ်ားေနထုိင္ရာ ေဒသသို႔ ကုန္စည္စီး၀င္မႈမရွိသျဖင့္ ကုန္ပစၥည္းျပတ္လပ္မႈျဖစ္ေပၚေနသျဖင့္ ထုိသို႔အျဖစ္မ်ဳိး မျဖစ္ပြားေစရန္ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္သည့္ တာ၀န္ကုိ ၿမိဳ႕နယ္အဆင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာပို္င္အဖြဲ႕မ်ားသို႔လုပ္ပိုင္ခြင့္အျပည့္အ၀ ေပးအပ္ရန္ ျပည္ေထာင္စုအစိုးရအဖြဲ႕မွ တာ၀န္ယူေဆာင္ရြက္သင့္ပါသည္။

၁၉၅၆ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလ (၂၂)ရက္တြင္က်င္းပေသာ လႊတ္ေတာ္အစည္း အေ၀း၌ ရတညအမတ္ ဦးဘၿမိဳင္က ၁၉၅၆ခုႏွစ္ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒ (ျပင္ဆင္ခ်က္)ဥပေဒက်မ္းကုိ အဆုိျပဳတင္သြင္း ခဲ့ရာတြင္ ဖြဲ႕စည္းပုံတြင္ ရခုိင္ျပည္နယ္ဟု ထည့္သြင္းေဖာ္ျပလုိေၾကာင္းပါရွိခဲ့သည္။

ဦးဘၿမိဳင္၏အဆုိကုိ ဖဆပလအမတ္ ဦးအဘုလ္ေဘာ္ေရွရ္က ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ကန္႔ကြက္တင္ျပခဲ့သည္။“ျပည္နယ္ဆုိတဲ့ ေရကန္ထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အေနနဲ႔ မေနခ်င္ဘူး။ သမုဒၵရာႏွင့္တူတဲ့ ျပည္မႀကီးႏွင့္သာ ပူးေပါင္းေနခ်င္ပါတယ္။ ဥကၠ႒ႀကီး ခင္ဗ်ား အကယ္၍သာအစုိးရက ျပည္နယ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေပး လုိက္ပါလွ်င္ လူမ်ဳိးေရး အဓိကရုဏ္းျဖစ္လာမွာ ဧကန္မုခ်ဘဲျဖစ္ပါ သည္။

´´အကယ္၍ အစိုးရက ရခုိင္တုိင္းကုိ ျပည္နယ္ေပးမည္ဆုိလွ်င္ ေမာင္ေတာ၊ ဘူးသီးေတာင္နယ္ကို ရခုိင္ျပည္နယ္အတြင္း မထည့္သြင္းဘဲ သီးျခားခရိုင္တစ္ခုအျဖစ္ ျပည္မ လက္ေအာက္တြင္ ထားေပးဖုိ႔ ေမတၱာရပ္ခံ ေၾကာင္းကုိလည္း ထည့္သြင္းတင္ျပခဲ့ပါသည္။

ဦးလွထြန္းျဖဴတင္ျပေသာ ၁၉၅၈ခုႏွစ္ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံ အေျခခံဥပေဒ (ျပင္ဆင္ခ်က္)ကုိလည္း သံတြဲအမတ္ ဦးေက်ာ္၀င္းႏွင့္ ၀န္ႀကီးဦးဘေစာတုိ႔အျပင္ မစၥတာအဘူခုိင္တုိ႔ ကန္႔ကြက္ တင္ျပခဲ့ၾက သည္။(၂၆-၉-၅၈)တြင္ လႊတ္ေတာ္အတြင္း ႏုိင္ငံေရးအၾကပ္အတည္းေၾကာင့္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္းက ၾကားျဖတ္အစိုးရအျဖစ္ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့သည္။

(၁၅-၅-၁၉၆၁)ေန႔တြင္ မြန္ဘာသာ၊ ပအု႔ိ၀္ဘာသာ၊ လားဟူဘာသာႏွင့္ ရိုဟင္ဂ်ာဘာသာတုိ႔ကုိ ျမန္မာ့အသံတြဲဖက္အစီအစဥ္ (တုိင္းရင္းသား အစီအစဥ္) မွ အသံလႊင့္ခြင့္ရရွိခဲ့သည္။ အစီအစဥ္မွဴး ဦးဘထြန္း (B.A..,B.L)က ဦးစီးအသံလႊင့္ခဲ့သည္။ ေတာ္လွန္ေရးအစိုးရတက္လာၿပီး ေနာက္ (၁-၁၀-၆၅)တြင္ မြန္၊ ပအုိ႔၀္၊ လားဟူႏွင့္ ရိုဟင္ဂ်ာဘာသာ အစီအစဥ္မ်ားကို အသံလႊင့္ခြင့္ရပ္ဆုိင္းခဲ့သည္။

(၁၉၇၄)ခုႏွစ္တြင္ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီမွ ျပည္သူ႔အစုိးရအျဖစ္သို႔ ေျပာင္းလဲ ခဲ့ရာတြင္ ရခိုင္ျပည္နယ္ရရွိခဲ့ေသာ္လည္း မြတ္ဆလင္ႏွင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ အားလုံး ရခုိင္ျပည္နယ္အတြင္း ေရြးေကာက္ပြဲ တြင္ ေရြးခ်ယ္ခံပိုင္ခြင့္ ရရွိခဲ့သည္။ မဲဆႏၵေပးပုိင္ခြင့္ရွိခဲ့သည္။

၁၉၈၂ခုႏွစ္တြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံသားဥပေဒတစ္ရပ္ကုိ ေရးဆြဲျပ႒ာန္းရာတြင္ ၁၉၄၇ခုႏွစ္ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒႏွင့္ ၁၉၇၄ခုႏွစ္ဖဲြ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒတုိ႔တြင္ မပါရွိေသာ ဧည့္ႏုိင္ငံသားႏွင့္ ႏုိင္ငံသား ျပဳခြင့္ ရသူတုိ႔ကို ထည့္သြင္းျပ႒ာန္းခဲ့သည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံသားဥပေဒလုပ္ထုံးလုပ္နည္းကို (၂၀-၉-၈၃)ေန႔တြင္ ထုတ္ျပန္ခဲ့ရာ ရခုိင္လူမ်ဳိးပင္ျဖစ္လင့္ကစား အျခားႏုိင္ငံအတြင္း ပင္ရင္းႏုိင္ငံအျဖစ္အၿမဲ ေနထိုင္ၾကသူမ်ားသည္ တုိင္းရင္းသား မဟုတ္ေၾကာင္း၊ AD ၁၈၂၃ခုႏွစ္ေနာက္ ပိုင္းႏုိင္ငံေတာ္အတြင္းသို႔ ၀င္ေရာက္ေနထုိင္ၾကေသာ အမည္တူ မ်ဳိးႏြယ္တူမ်ားသည္လည္း တုိင္းရင္းသား (ေမြးရာပါႏုိင္ငံသား)မ်ား မဟုတ္ၾကေၾကာင္း ျပ႒ာန္းပါရွိသည္။

သို႔ရာတြင္ ၁၉၇၅ခုႏွစ္ ပတ္၀န္းက်င္က ဘဂၤလားေဒ့ခ်္ေန လူ(၅၀၀၀၀၀)ခန္႔မွာ ရခုိင္ျပည္တြင္းသို႔ ၀င္ေရာက္ေပ်ာက္ဆုံးေနေၾကာင္း ျမန္မာႏုိင္ငံဆုိင္ရာ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္သံအမတ္ႀကီးမွ ျမန္မာႏုိင္ငံဆုိင္ရာ ျဗိတိသွ်သံအမတ္ႀကီးထံသို႔ ေပးပို႔သည့္စာတြင္ ၀န္ခံထားသည္။ ဘူးသီးေတာင္ေမာင္ေတာႏွင့္ ရေသ့ေတာင္ၿမိဳ႕နယ္မ်ားမွ အသိအျမင္ရွိ နယ္စပ္ေဒသေန ရခုိင္တုိင္းရင္းသားမ်ား အမည္ခံ ဦးျမစိန္ထြန္းပါ(၅)ဦးတုိ႔ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ ရခုိင္သဟာယအသင္းဥကၠ႒ႏွင့္ ရခုိင္သဟာယသတင္းစာေစာင္စာတမ္းအဖြဲ႕ထံသို႔ (၁၀-၁-၉၇)ရက္စြဲျဖင့္ ေပးပို႔သည့္စာတမ္းတြင္လည္း လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္-၂၀/၂၅ႏွစ္ခန္႔ က ဘဂၤလီမ်ားျပည္တြင္းသို႔ ခုိး၀င္လာျခင္းမရွိဘဲ ခုိးထြက္သူမ်ားသာရွိေၾကာင္း၊ ၀င္လာသူမ်ားမွာ ရခိုင္မ်ားသာျဖစ္ေၾကာင္း၊ ရခုိင္(၅)သိန္းခန္႔၀င္လာၿပီး၊ ျပည္နယ္အႏွံ႔တြင္ေနထိုင္ေၾကာင္း၊အခ်ဳိ႕ရခုိင္ပညာတတ္မ်ားမွ တဖက္မွတတ္ေျမာက္လာေသာ ပညာရပ္ျဖင့္ အစိုးရအဖြဲ႕အစည္းမ်ား၌ အမႈထမ္းေနၾကဆဲျဖစ္ေၾကာင္း ထည့္သြင္းေဖာ္ျပပါရွိသည္။

ရခုိင္ျပည္နယ္ ျပည္သူ႔ေကာင္စီဥကၠ႒ဗုိလ္မွဴးေက်ာ္ေမာင္လက္ထက္တြင္ ရခုိင္ျပည္နယ္အတြင္းရွိ ရိုဟင္ဂ်ာအရာရွိ၊ အရာခံမ်ားပင္ စစ္ေဆးခံရျခင္း၊ ရာထူးသစ္မ်ားတြင္ ရုိဟင္ဂ်ာမ်ားကို ခန္႔ထားျခင္း မရွိေတာ့ျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ေနာက္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာလာသည့္အခါ ဌာနဆုိင္ရာ ၀န္ထမ္းအႀကီးအကဲမ်ားတြင္ ရုိဟင္ဂ်ာဟူ၍ပင္ မရွိေတာ့သည္ အထိျဖစ္ပါသည္။

ဦးျမစိန္ထြန္းပါ(၅)ဦး ေရးသားတင္ျပသည့္စာတြင္ ၁၉၄၂ခုႏွစ္ ကုလား၊ ရခုိင္အဓိကရုဏ္းတြင္ ကုလား (၇)ေသာင္းခန္႔အသတ္ခံရေၾကာင္း၊ ရခုိင္ (၃)ေသာင္းခန္႔လည္း အသက္ဆုံးရႈံးခဲ့ေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားၿပီး၊ ထုိကိစၥျဖစ္ရပ္မွန္မ်ားကုိ ရခုိင္သမုိင္းပညာရွင္မ်ားက ျဖစ္ရပ္မွန္ကုိ ဖုံးကြယ္ၿပီး မြတ္စလင္က ရခုိင္ကုိ သတ္ျဖတ္ဟန္ ဖန္တီးေရးသား ေဖာ္ျပထားသည္ကို ေတြ႕ရွိရသည္။

လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္(၅၀) အလ်င္ကပင္ ထုတ္ေပးထားေသာ (၃)ေခါက္ခ်ဳိး အမ်ဳိးသားမွတ္ပုံတင္ကတ္ျပားမ်ားကုိ လ၀က၀န္ထမ္းမ်ားက အတင္းအၾကပ္သိမ္းယူၿပီး၊ ယာယီႏုိင္ငံ သားကတ္ျပားအျဖဴေရာင္ ထုတ္ေပး ခဲ့ၾကသည္။ ၁၉၈၂ခုႏွစ္၊ ျမန္မာ ႏုိင္ငံသားဥပေဒတြင္ မပါရွိေသာ ´´အျဖဴကတ္´´ကို နည္းဥပေဒမ်ားကို ရည္ညႊန္းထုတ္ေပးျခင္းျဖစ္သည္။ ၁၉၄၈ခုႏွစ္ ဥပေဒအရဆုိပါလွ်င္ ထုိယာယီ သက္ေသခံလက္မွတ္မွာ သက္တမ္း (၁)ႏွစ္သာရွိေသာ္လည္း ႐ိုဟင္ဂ်ာလူမ်ဳိးမ်ားကုိမူ နည္းဥပေဒတြင္မပါေသာ ခြ်င္းခ်က္ျဖင့္အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာ ကိုင္ေဆာင္ေစခဲ့ပါသည္။

၁၉၄၇ခုႏွစ္ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒႏွင့္ ႏုိင္ငံသားျဖစ္မႈဥပေဒတုိ႔ အရ ၁၉၄၇ခုႏွစ္ မတုိင္မီ (၁၀)ႏွစ္အတြင္းက ျပည္တြင္းတြင္ အနည္းဆုံး (၈)ႏွစ္ ေနထုိင္သူမ်ားသည္ ႏုိင္ငံသားအျဖစ္ကုိ ရရွိၾကၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္း ရခုိင္ျပည္မွ႐ိုဟင္ဂ်ာလူမ်ဳိးမ်ားကုိ ရရွိၿပီးသည့္ ႏုိင္ငံသားအခြင့္အေရးကုိ နည္းမ်ဳိးစုံျဖင့္ ရုပ္သိမ္းရန္ႀကိဳးပမ္းခဲ့သည္။

ရုိဟင္ဂ်ာရြာမ်ားတြင္ မူလတန္းပညာ မသင္မေနရဆုိသည့္ ေဆာင္ပုဒ္ကုိ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ေပးျခင္းမရွိဘဲ မူလတန္းေက်ာင္းရွိသည့္ ရြာမ်ားကုိ ရခုိင္ဆရာ/ဆရာမမ်ား အေနျဖင့္လည္း တစ္လလွ်င္ တစ္ပတ္မွ်ပင္ ေက်ာင္းသို႔လာ ေရာက္ျခင္းမရွိခဲ့ၾကသျဖင့္ ျမန္မာမႈကိစၥမ်ားကို ႐ိုဟင္ဂ်ာမ်ားနားမလည္ခဲ့ၾကပါ။ ႐ိုဟင္ဂ်ာလူမ်ဳိး ဆရာ/ဆရာမမ်ား ခန္႔ထားရန္ အထူး လိုအပ္ပါသည္။

စားျခင္း၊ ေသာက္ျခင္း၊ ေမထုံမွီ၀ဲျခင္းတုိ႔ကုိသာ သိနားလည္သည့္တိရစၧာန္ထက္ အနည္းငယ္ပိုရုံသာ ဗဟုသုတရွိေသာ လူသားမ်ားအျဖစ္ ရပ္တည္လာခဲ့ၾကျခင္းမွာ ၁၉၆၅ခုႏွစ္ ေနာက္ပိုင္းက စတင္ခဲ့သည္။ မိန္းကေလးငယ္မ်ား အသက္(၁၄)ႏွစ္ (၁၅)ႏွစ္အရြယ္တြင္ ေရာက္လာလွ်င္ လင္ယူသားေမြးသည့္ အလုပ္မွအပ အျခားအလုပ္မရွိ။ ပညာသင္ၾကားခြင့္ ရရွိေသာ ရခုိင္မိန္း ကေလး မ်ားအေနျဖင့္ အသက္ (၂၀)၊ (၂၅)အရြယ္မွ လင္ယူသားေမြးခဲ့ၾကသည္ျဖစ္ရာ (၁၄)ႏွစ္ (၁၅)ႏွစ္ အရြယ္တြင္ လင္ယူသားေမြးခဲ့ၾကေသာသူမ်ား၏ ေမြးဖြားႏႈန္းကုိ မွီႏုိင္ရန္အေၾကာင္းမရွိေတာ့ဘဲ လူဦးေရကြဲလြဲမႈျဖစ္လာသည္။ စား၀တ္ေနေရးအဆင္မေျပေသာ္လည္း ခေလးေမြးဖြားႏႈန္းကို ထိန္းခ်ဳပ္မႈမရွိသျဖင့္ စံခ်ိန္မွီ ပညာရွင္မ်ားျဖစ္လာရန္ မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့ဘဲ ပတ္၀န္းက်င္ရွိ အျခားလူမ်ဳိးမ်ားႏွင့္ သဟဇာတမျဖစ္ႏုိင္ေတာ့ပါ။ ႏုိင္ငံေတာ္က ထုိသို႔အဆင့္အတန္းမမွီေသာ တိရစၧာန္သာသာလူမ်ားအျဖစ္ေမြးဖြားရန္ ဖန္တီးထားသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနသည္။

သားသမီးမ်ားအိမ္ေထာင္ခြဲရာတြင္းလည္း လ၀က၏ ႏုိင္ငံမ်ဳိးခ်စ္၀န္ထမ္းမ်ား က အိမ္ေထာင္စုစာရင္းခြဲေပးျခင္းမရွိဘဲ အေဘး၊ အဘုိး၊ အေဖ၊ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမ၊ ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီး ဦးသိန္းေဌးႏွင့္ သမၼတႀကီးတုိ႔ေျပာဆုိသကဲ့သို႔ မိသားစုအတြင္း လူဦးေရ (၈၀)ခန္႔ရွိေနခဲ့သည္။ အျခားလူမ်ဳိးမ်ား၏မိသားစုတို႔ ဘုိးေဘး သား သမီး ေျမး ျမစ္မ်ားကုိ ေပါင္းၾကည့္လွ်င္ လူဦးေရ (၈၀)ရွိမည္မွာ အမွန္ျဖစ္ပါသည္။

ရိုဟင္ဂ်ာမ်ားအား အျခားတုိင္းရင္းသားမ်ားကဲ့သို႔ အခြင့္အေရးမေပးဘဲ သံသယ ႏုိင္ငံသားအဆင့္ကိုသာထားရွိသျဖင့္ အျခားျပည္နယ္ႏွင့္တုိင္းမ်ားသို႔ လြတ္လပ္စြာ ခရီးသြားလာ စီးပြား ရွာေဖြ လုပ္ကိုင္ခြင့္မရရွိသျဖင့္ ၎တုိ႔၏ စိတ္ပိုင္းဆုိင္ရာမ်ားတြင္ ထြက္ေပါက္ကုိအၿမဲရွာေနၾကရသည္။ အဆင္ေျပလွ်င္ ျပည္ပႏုိင္ငံမ်ားသို႔ သြားေရာက္အလုပ္လုပ္ကိုင္ၾကသည္။ မိသားစုတုိင္းတြင္ အနည္းဆုံး (၁) ဦးမွ (၄)ဦးအထိ ျပည္ပႏုိင္ငံမ်ားသို႔ သြားေရာက္အလုပ္လုပ္ကိုင္ေနၾကသည္။ ခုိး၀င္လာသူ မရွိသည့္အျပင္၊ ျပင္ပသို႔ထြက္သြားသူမ်ား သာရွိေနၾကသည္။

ဆရာ၀န္ႏွင့္ သူနာျပဳမ်ားကုိ ေဆးပညာသင္ၾကားေပးခဲ့စဥ္က တဖက္ရန္သူစစ္သား တုိက္ပြဲတြင္ ဒဏ္ရာႏွင့္ဖမ္းမိသည္ဆုိလွ်င္ပင္ လုံေလာက္စြာေဆး၀ါး ကုသေပးပါမည္ဟု က်ိန္ဆုိထားသူမ်ားျဖစ္ရာ အစြန္းေရာက္အယူအဆမ်ားကို ဖယ္ရွားရန္ လိုအပ္ပါသည္။ အခ်ဳိ႕ေဆးရုံမ်ားတြင္ မူလကပင္ တက္ေရာက္ကုသေနေသာ ႐ိုဟင္ဂ်ာလူနာအခ်ဳိ႕ကို တာ၀န္က်သူနာျပဳမ်ားက ကူညီေဆာင္ရြက္ေပးရန္ ပ်က္ကြက္ လစ္လ်ဴရႈထားခဲ့ၾကသျဖင့္ လူနာအခ်ဳိ႕ေဆးရုံက ဆင္းလာခဲ့ရသည္။ ကြယ္လြန္ေသဆုံးခဲ့ရသည္။

အထက္ပါကိစၥရပ္မ်ားကုိ အမ်ဳိးသားေရးအဆင့္ စီမံခ်က္ျဖင့္ ေဆာင္ရြက္သင့္ပါသည္။ေက်းရြာအုပ္စုႀကီးမ်ားတြင္ လူဦးေရမည္မွ်ရွိပါက တုိ္က္နယ္ေဆးရုံတည္ေဆာက္ေပးမည္။ ဆရာ၀န္ႏွင့္ သူနာျပဳမ်ားထားရွိမည္ဆုိသည့္ ကိစၥရပ္ကိုလည္း စီမံကိန္းတြင္ ထည့္သြင္းေဆာင္ရြက္သင့္ပါသည္။

ဘာသာလူမ်ဳိး မတူညီေသာ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ား၊ ဆရာ၀န္မ်ား၊ သူနာျပဳမ်ားႏွင့္ အျခား၀န္ထမ္းမ်ား၏ စား၀တ္ေနေရးႏွင့္အဆက္အႏြယ္မရွိေရးကုိမူ ေဒသဆုိင္ရာ အာဏာပိုင္အဖြဲ႕အစည္းမ်ားက တာ၀န္ယူၿပီး ေက်းရြာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးႏွင့္ ျပည္သူမ်ားအား အျပည့္အ၀တာ၀န္ယူေစသည့္ စီမံခ်က္မ်ား ခ်မွတ္ေဆာင္ ရြက္သင့္ပါသည္။

ဘူးသီးေတာင္ေမာင္ေတာ ေဒသအတြင္း ပိုမုိအဆင္ေျပ ေခ်ာေမြ႕ေစေရးအတြက္ ရိုဟင္ဂ်ာအမ်ဳိးသမီး သူနာျပဳမ်ား၊ ေရွးဦးသူနာျပဳမ်ား ခန္႔ထားေရးကုိ စီမံကိန္းတြင္ထည့္သြင္းေဆာင္ရြက္ေပးသင့္ပါသည္။ ရခုိင္ျပည္နယ္အတြင္း ရခုိင္၊ ၿမိဳ၊ ဒိုင္းနက္၊ ခမိစသည့္လူမ်ဳိးစုမ်ားႏွင့္ ရုိဟင္ဂ်ာမ်ားမွာ ႏွစ္ကာလရွည္ၾကာစြာကပင္ အတူတကြ လက္တြဲေနထုိင္ လာခဲ့ၾကရာ စစ္အစုိးရအုပ္ခ်ဳပ္သည့္ ႏွစ္(၄၀)ခန္႔ကာလ အတြင္း ႐ိုဟင္ဂ်ာမ်ား၏ လူ႔အခြင့္အေရးမ်ား ကန္႔သတ္ခံလာျခင္း ဌာနဆုိင္ရာ၀န္ထမ္းမ်ားအား အတင္းအၾကပ္ အၿငိမ္းစားယူေစခဲ့ျခင္း အသစ္ခန္႔ထားသည့္ ၀န္ထမ္းမ်ားတြင္ ႐ိုဟင္ဂ်ာလူမ်ဳိးမ်ားကို ခန္႔ထားျခင္း မျပဳေတာ့ျခင္းတို႔ အေၾကာင္းျပဳ၍ လူမ်ဳိးစုႀကီး ႏွစ္မ်ဳိးအတြင္း ကြာဟမႈႀကီးမားလာျခင္းျဖစ္သျဖင့္ အမႈိက္ကစ ျပႆဒ္ မီးေလာင္ဆုိသကဲ့သို႔ ျဖစ္လာခဲ့ရျခင္းသာျဖစ္၍ လူ႔အခြင့္အေရးရႈေထာင့္က ျပန္လည္ထိန္းညွိေပးသင့္ပါသည္။

အေနာက္သားရခုိင္၊ မရမာႀကီး၊ ၿမိဳ႕၊ ဒိုင္းနက္ႏွင္ ခမိတို႔မွာ ရုိဟင္ဂ်ာမ်ား ေျပာဆို္ေသာ စကားအတုိင္းပင္ ေျပာဆုိၾကသူမ်ားျဖစ္ရာ ဘဂၤလီစကားဟု စြပ္စြဲျခင္းမျပဳဘဲ ရခုိင္ျပည္နယ္ ႏွင့္စစ္တေကာင္း အေရွ့ဖက္ကမ္းတစ္၀ုိက္ သီးျခားေျပာဆုိေသာ ဘာသာစကား တစ္မ်ဳိးသာျဖစ္၍အထက္က တင္ျပခဲ့ေသာ ေရွးရခုိင္ႀကီးမ်ား၏ စကား၊ “ေ၀သာလီ ေခတ္စကား´´ ေျပာဆုိတတ္သူမ်ားဟု သုံးသပ္ကာ ညီအစ္ကုိေမာင္ႏွမအရင္းအျခာကဲ့သို႔ ျပန္လည္ရင္ၾကားေစ့ေရးကုိ အႀကံျပဳတင္ျပအပ္ပါသည္။

ရခိုင္ေဒသ၌ မတည္မၿငိမ္ျဖစ္ေနသည့္ အခ်ိန္တြင္ ႐ုိဟင္ဂ်ာလူမ်ဳိးမ်ား၏ ဂုဏ္သိကၡာကို လြန္စြာနစ္နာေစၿပီး ႐ိုဟင္ဂ်ာလူမ်ဳိးမ်ားႏွင့္ ဘဂၤါလီလူမ်ဳိးမ်ား လူမ်ဳိးတူသကဲ့သို႔ ႐ိုဟင္ဂ်ာလူမ်ဳိးမ်ား၏ ႏုိင္ငံသားျဖစ္မႈကိုပင္ ထိခိုက္နစ္နာေစပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ႐ိုဟင္ဂ်ာလူမ်ဳိးမ်ားအေနျဖင့္ သမိုင္းအေထာက္အထားျဖင့္ တင္ျပေျဖရွင္းေပးရန္ လိုအပ္လာ၍ ေျဖရွင္းေပးရေတာ့မည္ ျဖစ္ပါသည္။

ရွားဘရိဒ္ခန္က ၁၆ ရာစုတြင္ ေရးသားထားေသာ“ဟာနီဖာႏွင့္ ခိုင္ယာ ပူရီ“ စာအုပ္တြင္ ေမာင္ေတာၿမိဳ႕ လေဘာစားေက်းရြာသို႔ ေအဒီ-၆၈၈ ခုႏွစ္ မိုဟာမတ္ဟာနိဖ္ ေနာက္လိုက္ရဲေဘာ္မ်ားႏွင့္ ေရာက္ ရွိခဲ့ သည္။ ထုိအခ်ိန္တြင္ ခိုင္ယာပူရီ ဘုရင္မသည္ ေမယုေတာင္တန္းတစ္ေလွ်ာက္ မင္းမူအုပ္စိုးေနခဲ့သည္။ ဘုရင္မ ခိုင္ယာပူရီႏွင့္တကြ ဘုရင္မ၏ အေႃခြအရံမ်ားအားလံုး တုိက္ခုိက္သိမ္းယူၿပီး ေအးခ်မ္းစြာ အတူတကြ ပူးေပါင္း ေနထိုင္လာခဲ့ေၾကာင္း ယေန႔အထိေဖာ္ျပပါ ´´ေမယုေတာင္တန္း´´ တြင္“ဟာနီဖာေတာင္ ကီ´´ ႏွင့္ “ခိုင္ယာပူရီေတာင္ကီ´´ဟူ၍ အထင္အရွားေတြ႕ျမင္ႏိုင္သည္။

၁၉၉၇-ခုႏွစ္ မတ္လ စာမူခြင့္ျပဳခ်က္အမွတ္ ၃၄/၉၇(၃) ´´သာသနာေရာင္၀ါထြန္း ေစဖုိ႔´´ ကို ဒုတိယဗိုလ္မွဴးႀကီး၀င္းေမာင္ ဦးစီးအရာရွိ (ပထမတန္း) ျပန္လည္ေနရာခ်ထား ေရး၊ ညႊန္ၾကားေရး မွဴး႐ံုး၊ ကာကြယ္ေရး၀န္ႀကီးဌာနမွ ထုတ္ေ၀ေသာ စာအုပ္ စာမ်က္ႏွာ (၆၅)တြင္ ေအဒီ ၇၀၀ႏွင့္ ၁၅၀၀ အၾကားတြင္ အေနာက္တုိင္းမွ အာရဗ္ကုန္သည္၊ ပါရွန္ကုန္သည္ႏွင့္ ေရာမကုန္သည္တုိ႔သည္ မိမိပင္ရင္း တုိင္းျပည္မ်ားမွ ရြက္သေဘၤာမ်ားျဖင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံ ပင္လယ္ကမ္း႐ိုးတန္းကိုလည္းေကာင္း၊ ယင္းကိုေက်ာ္လြန္ကာ အေရွ႕ဘက္ တ႐ုတ္ျပည္ကမ္းေျခသို႔ လည္းေကာင္း ကူးသန္း ေရာင္း၀ယ္ေရး အတြက္ ေရာက္ရွိခဲ့ၾက သည္။ ရမ္းၿဗဲကၽြန္းအနီး ပ်က္စီးသြားေသာ အာရဗ္သေဘၤာရွိ မြတ္စလင္တုိ႔သည္ ထိုအခါက ပင္ ရမ္းၿဗဲကၽြန္းတြင္ အေျခခ်ေနထိုင္ေၾကာင္း ေတြ႕ ရွိရေပသည္။ ရခိုင္ဘုရင္ မဟာတိုင္စႃႏၵ လက္ထက္ ေအဒီ ၇၈၈-၈၁၀ တြင္ ရမ္းၿဗဲကၽြန္းအနီး သေဘၤာမ်ားစြာ ပ်က္စီးခဲ့ေၾကာင္း အီစၥလာမ္ ဘာသာ၀င္ သေဘၤာသားမ်ားအား ရခိုင္ျပည္မ သို႔ပို႔ကာ ေက်းရြာမ်ားတြင္ အတည္တက် ေနရာခ်ထားေပးခဲ့ေၾကာင္း ေတြ႕ရ၏ဟု ေဖာ္ျပပါရွိသည္။

ေအဒီ ၁၄၃၀ ခုႏွစ္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၀လီခန္ႏွင့္ ပါလာေသာ ေနာက္လိုက္ဗိုလ္ပါမ်ားႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္စန္ဒီခန္ႏွင့္ အတူပါလာေသာ ေနာက္လိုက္ဗိုလ္ပါမ်ား ရခိုင္ေျမသို႔ ေရာက္ရွိၿပီး ရခိုင္ဘုရင္ နရမိတ္လွ(ခ) မင္းေစာမြန္ (၁၄၀၄-၁၄၃၄)အားနန္းတင္၍ ေျမာက္ဦးၿမိဳ႕ တစ္၀ိုက္ အေျခခ်ေနထုိင္ခဲ့သည္။ ေျမာက္ဦးၿမိဳ႕ရွိေရွးေဟာင္းအေမြအႏွစ္ စႏၵီခန္ဗလီမွာ ထင္ရွားေသာ အမွတ္အသား လကၡဏာလည္းျဖစ္ပါသည္။

အာရကန္တြင္ ဗုဒၶဘာသာကို အစဥ္တစိုက္ လက္ခံယံုၾကည္ကိုးကြယ္ေနသူအနက္မွ အခ်ဳိ႕မွာ အီစၥလာမ္ဘာသာသို႔ ကူးေျပာင္းကိုးကြယ္ ယံုၾကည္လာသူမ်ားရွိေၾကာင္းကိုလည္း ဓည၀တီဆရာေတာ္ ဦးဥာဏက ရခိုင္ရာဇ၀င္ဒုတိယအတြဲ စာမ်က္ႏွာ (၁၆၁/၁၆၃)တြင္ မင္းဘာႀကီးလက္ထက္ ပါရွန္ အင္ပါယာ ဖတ္တာကာဒီ ဦးေဆာင္ေသာ သံအမတ္ (၃)ဦး ဘုရင္ထံေရာက္လာေၾကာင္း၊ အိႏၵိယမွ အီစၥလာမ္ တရား ေဟာသာသနာျပဳဆရာမ်ားပါလာၾကၿပီး ရခိုင္ျပည္သူတုိ႔အား အီစၥလာမ္တရားေတာ္ကို ေဟာေျပာသင္ၾကားျပသရာရခိုင္အမ်ဳိးသားအခ်ဳိ႕ ယံုၾကည္လာ ၾကၿပီး အီစၥလာမ္ဘာသာသို႔ ကူးေျပာင္း ကိုး ကြယ္ၾကသည္ဟု ေဖာ္ျပထားပါသည္။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားသည္ အီစၥလာမ္ဘာသာသို႔ ကူးေျပာင္းခဲ့ေၾကာင္း ၿမိဳ႕ေဟာင္းၿမိဳ႕သား ပ႑ိတ ဦးသာထြန္း ေရးသားေသာ ရခိုင္မဟာရာဇ၀င္ စာအုပ္တြင္ ထင္ထင္ ရွားရွား ေရးသားထားေၾကာင္း သိရွိရပါသည္။ ရခိုင္အမ်ဳိးသား ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ႏုိင္ငံေတာ္ ေကာင္စီ၀င္ေဟာင္း သတင္းစာဆရာ ဦးလွထြန္းျဖဴက ေရးသားထားေသာ ´´ေအာင္ပန္း ႀကီးေငြ စကား ရည္လုပြဲ´´ စာအုပ္တြင္ဗုဒၶဘာသာ၀င္အခ်ဳိ႕ အီစၥလာမ္ဘာသာသုိ႔ ကူးေျပာင္းခဲ့ေၾကာင္း ေထာက္ခံ ေရးသားထားပါသည္။

ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ပညာေရး မဟာဌာန ကထိက ဦးၾကည္ဘီေအ (ရာဇ၀င္ဂုဏ္ထူး) ဘီအီးဒီ၊ ဘီအယ္လ္ေရး ျမန္မာရာဇ၀င္ သိအပ္ဖြယ္ရာ အျဖာျဖာ စာအုပ္စာမ်က္ႏွာ (၁၂၂) တြင္ (၃)ရာစုေလာက္ကစၿပီး ဟိႏၵဴဘာသာ ရခိုင္ျပည္သို႔ ေရာက္လာသည္။ ၁၅ရာစုတြင္မူကား အီစၥလာမ္ဘာသာေရာက္လာၿပီး မ်ားစြာေသာ ရခိုင္တုိ႔သည္ မြတ္စလင္ဘာသာ၀င္မ်ား ျဖစ္လာၾကသည္။ ထုိအခ်ိန္မွစ၍ ရခိုင္မင္းမ်ားသည္ ဗုဒၶဘာသာကိုးကြယ္ၾကေသာ္ လည္း သူတုိ႔၏ ဘြဲ႕မ်ားမွာမူကား မြတ္စလင္ဘြဲ႕မ်ားျဖစ္သည္။ ဥပမာ “ဘေစာျဖဴ´´ မင္းကို “ကလီမားရွား“ ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ “မင္းခေမာင္း“ကို “ဟူစိန္ရွား“ဟူ၍ လည္း ေကာင္း မြတ္စလင္ဘြဲ႕မ်ားျဖင့္ ေခၚဆုိၾကသည္။

၁၉၆၂ခု၊ ဧၿပီလ (၃၀)ရက္ထုတ္ ျမန္မာ့ဆုိရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီ ပါတီစည္း႐ံုးေရး ဗဟိုေကာ္မတီဌာနခ်ဳပ္မွ ထုတ္ေ၀ေသာ “အေျချပဳျမန္မာႏိုင္ငံေရးသမုိင္း´´ စာမ်က္ႏွာ (၃၈၇) “မင္းေစာမြန္“ ေနာက္ ဆက္ ခံေသာ မင္းဆက္မ်ားမွာ ေအာက္ပါအတုိင္းျဖစ္ သည္-

၁။ မင္းခရီး (နရမိတ္လွကိုဆက္ခံသူ (ေအဒီ ၁၄၃၄-၁၄၅၉) (အလီခန္)။

၂။ ဘေစာျဖဴ (ေအဒီ ၁၄၅၉-၁၄၈၂) (ကလီမားရွား)။

၃။ မင္းေဒါလ်ာ (ေအဒီ ၁၄၂၈-၁၄၉၂) (ေမႏုရွား)။

၄။ ဘေစာမင္းညိဳ (ေအဒီ ၁၄၉၂-၁၄၉၄) (မူဟာမက္ရွား)။

၅။ မင္းရန္ေအာင္ (ေအဒီ ၁၄၉၄) (ႏုရီရွား)။

၆။ စလကၤသူ (ေအဒီ ၁၄၉၄-၁၅၀၀) (ရွိတ္အဗၺဒုလႅာရွား)။

၇။ မင္းရာဇာ (ေအဒီ ၁၅၀-၂၃) အီလီသ်ာ (ဒီလိုင္ယပ္ရွား)။

၈။ မင္းေစာအို (ေအဒီ ၁၅၂၅) ဇလသ်ာ (ဂ်လာလ္ရွား)။

၉။ သဇာတ (ေအဒီ ၁၅၂၅-၃၁၀) အီလီသ်ာ (အလီရွား)။

အထက္ပါ မင္းတုိ႔သည္ ယင္းတုိ႔ႏွင့္ ယွဥ္တြဲေဖာ္ျပထားသည့္အတုိင္း မူစလင္ ဘြဲ႕မည္မ်ားကို ခံယူထားေသာ္လည္း စင္စစ္ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ရခိုင္မင္းမ်ားသာျဖစ္ၾကသည္။ မိမိတုိ႔ပိုင္နက္အတြင္း အထူးသျဖင့္ အီစၥလာမ္ဘာသာ၀င္မ်ားကို သိမ္းသြင္းစည္း႐ံုးထားႏုိင္ ေစရန္ မဂိုဧကရာဇ္ႏွင့္ တန္းတူရည္တူ ဘြဲ႕မည္ခံယူထားႏုိင္ေၾကာင္းကို ျပသရန္ျဖစ္ေပ သည္ဟု ေဖာ္ျပပါရွိပါသည္။

၁၉၅၄ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလ(၂၅)ရက္ေန႔၊ ည၈နာရီအခ်ိန္တြင္ ႏုိင္ငံေတာ္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏု၏ အသံလႊင့္ မိန္႔ခြန္းမွ ေကာက္ႏုတ္ခ်က္

 ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ အေနာက္ေတာင္ဖက္မွာ ရခိုင္တုိင္းရွိတယ္၊ အဲဒီရခိုင္တုိင္းရဲ႕ စစ္ေတြခ႐ိုင္ထဲမွာ ဘူးသီးေတာင္ႏွင့္ ေမာင္ေတာဆုိတဲ့ၿမိဳ႕နယ္ (၂)ၿမိဳ႕နယ္ရွိတယ္။ အဲဒီၿမိဳ႕နယ္ (၂)ၿမိဳ႕နယ္ဟာ အေရွ႕ပါကစၥတန္ႏွင့္ နယ္ခ်င္း ဆက္စပ္ေနတယ္။၊ ဒီဘူးသီးေတာင္ႏွင့္ ေမာင္ေတာၿမိဳ႕နယ္အတြင္းမွာ ေနထိုင္ၾကတဲ့ျပည္ေထာင္စုသားမ်ားဟာ မ်ားေသာအားျဖင့္“႐ိုဟင္ဂ်ာ`` အမ်ဳိးသားမ်ားျဖစ္ၿပီး မြတ္စလင္မ်ားျဖစ္ၾကပါတယ္ဟု အသံလႊင့္ မိန္႔ခြန္း ရွင္းလင္းခ်က္စာအုပ္စာမ်က္ႏွာ (၃) တြင္ ေဖာ္ျပထားပါသည္။

ႏိုင္ငံေတာ္ဒု၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ႏွင့္ ကာကြယ္ေရး၀န္ႀကီး ဦးဗေဆြ၏လူထုအစည္းအေ၀း မိန္႔ခြန္းေကာက္ႏုတ္ခ်က္။

 ၁၉၅၉ခုႏွစ္၊ ႏို၀င္ဘာလ (၃-၄)ရက္ေန႔မ်ားတြင္ ဘူးသီးေတာင္ ေမာင္ေတာၿမိဳ႕လူထု အစည္းအေ၀း၌ ေအာက္ပါအတုိင္း မိန္႔ခြန္းျမြတ္ၾကားခဲ့ပါသည္။

“႐ိုဟင္ဂ်ာ“ လူမ်ဳိးစုမ်ားသည္ လူနည္းစုမ်ားျဖစ္ၾကေသာ ရွမ္း၊ ခ်င္း၊ ကခ်င္၊ ကရင္၊ ကယား၊ မြန္၊ ရခိုင္စေသာ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ားႏွင့္ တန္းတူျဖစ္ေၾကာင္း၊ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ေရွးႏွစ္ ေပါင္း မ်ားစြာက ရာဇ၀င္အရ ေနထုိင္လာခဲ့ၾကေၾကာင္း၊ ၎တုိ႔သည္ သစၥာသမာဓိႏွင့္ ျပည့္စံုကာ တိုင္းရင္းသားအျခားလူမ်ဳိးမ်ားႏွင့္ ရင္းႏွီးစြာ ခ်စ္ၾကည္ၾကေၾကာင္း ရာဇ၀င္အေထာက္ အထားမ်ားႏွင့္ မိန္႔ၾကားသြားခဲ့ပါသည္။

ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရး ၁၉၅၈-၁၉၆၂ တတိယတြဲ ဦးေက်ာ္၀င္း၊ ဦးျမဟန္ႏွင့္ ဦးသိန္းလႈိင္တုိ႔က ျပဳစု၍ ျမန္မာ့သမိုင္းျဖစ္ရပ္မွန္မ်ား ေရးသားျပဳစုေရးအဖြဲ႕စီစဥ္ၿပီး (၁၉၉၁)ခုႏွစ္တြင္ ထုတ္ေ၀ခဲ့ရာတြင္လည္း ႐ိုဟင္ဂ်ာလူမ်ဳိးမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ႐ိုဟင္ဂ်ာ အသင္းမွ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားႏွင့္ ရခိုင္ျပည္နယ္ ေပးသင့္မေပးသင့္ ေဆြးေႏြးခဲ့ေၾကာင္း ဖတ္႐ႈရပါသည္။

ကာကြယ္ေရး၀န္ႀကီးဌာန၊ ပညာေရးႏွင့္ စိတ္ဓာတ္ေရးရာ ၫႊန္ၾကားေရးမွဴး႐ံုး တပ္မေတာ္ေခတ္ေရး စာေစာင္(၂)ေစာင္အနက္ (၈.၈.၆၁)ေန႔ထုတ္ အတြဲ ၁၂အမွတ္ (၉) စာေစာင္တြင္ “ေပ်ာက္ေသာ သူျပန္ေတြ႕သည့္ပမာ´´ ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ဘူးသီးေတာင္ ေမာင္ေတာတြင္ ႐ိုဟင္ဂ်ာလူမ်ဳိး (၉၇%)ရွိေၾကာင္း ေဖာ္ျပပါရွိပါသည္။

၁၉၆၄ခုႏွစ္ စာေပဗိမာန္မွ ထုတ္ေ၀သည့္ ျမန္မာ့စြယ္စံုက်မ္းအတြဲ (၉)စာမ်က္ႏွာ ၈၉/၉၀တြင္ ေမယုနယ္ျခားခ႐ိုင္အေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားရာ (ဘူးသီးေတာင္ ေမာင္ေတာ)တြင္ လူဦးေရ (၄)သိန္း (၅)သိန္းခန္႔ ရွိရာ (၇၅%)မွာ ႐ိုဟင္ဂ်ာလူမ်ဳိးမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပထား ပါသည္။

(၁၅.၅.၆၁)ေန႔မွစ၍ ႐ိုဟင္ဂ်ာတုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစု၏ အစီအစဥ္တစ္ရပ္ကို တစ္ပတ္လွ်င္ (၃)ႀကိမ္ႏႈန္းျဖင့္ ဒုတိယျမန္မာပိုင္းအစီအစဥ္မွ ႐ိုဟင္ဂ်ာဘာသာစကားျဖင့္ အသံလႊင့္ခြင့္ ရရွိခဲ့ပါသည္။ ထုိသို႔ ႐ိုဟင္ဂ်ာဘာသာ အစီအစဥ္ျဖင့္ အသံလႊင့္ခဲ့သည့္ ကိစၥကို ျပန္ၾကားေရးႏွင္ ့အသံလႊင့္ဦးစီးဌာနထုတ္ ႏွစ္(၃၀)ျမန္မာအသံစာအုပ္ စာမ်က္ႏွာ (၇၁)တြင္ တရား၀င္ေဖာ္ျပထားသည္ကို ေတြ႕ရွိရပါသည္။

ျမန္မာ့အသံ (၂၅)ႏွစ္ေျမာက္ ေငြရတုသဘင္စာအုပ္အျဖစ္ ၁၉၇၁ ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္၀ါရီ လတြင္ ေသာတရွင္မဂၢဇင္းကို ထုတ္ေ၀ခဲ့ရာ ထုိစာအုပ္ စာမ်က္ႏွာ ၅၅တြင္ ၁၉၄၇ခုႏွစ္စ၍တုိင္းရင္းသားဘာသာ စကားမ်ားျဖင့္ စတင္အသံလႊင့္ခြင့္ျပဳခဲ့သည့္ ရက္စြဲမ်ားကို ေဖာ္ျပရာ၌ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္တြင္ အဓိက ရွမ္းႏွင့္ ကခ်င္ဘာသာ၊ ၁၉၄၉ခုႏွစ္တြင္-စေကာကရင္ႏွင့္ ပိုးကရင္ဘာသာ၊ ၁၉၅၉ႏွစ္တြင္ ခ်င္းဘာသာ၊ ၁၉၆၁ခုႏွစ္တြင္ မြန္ဘာသာ၊ ပအို႔စ္ဘာသာ၊ လားဟူဘာသာ၊ ႐ိုဟင္ဂ်ာဘာသာႏွင့္ ကယားဘာသာတုိ႔ အသံလႊင့္ခဲ့ေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားပါသည္။

လူသားမ်ဳိးႏြယ္အခ်ဳိ႕သည္ မူလက သမုိင္းစဥ္အရ ၎တုိ႔ ေခၚေ၀ၚခဲ့ၾကသည့္ လူမ်ဳိး အမည္မွ ၎တုိ႔ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ရာ လူမ်ဳိးအမည္ကို ေျပာင္းလဲမွည့္ေခၚလာခဲ့ၾကေၾကာင္း အထင္အရွားေတြ႕ျမင္ႏုိင္ပါ။ ယင္းကဲ့သို႔ မိမိတို႔လူမ်ဳိးအမည္ မိမိတုိ႔ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ရာ ေျပာင္းလဲမွည့္ေခၚသတ္မွတ္လာခဲ့ၾကျခင္းကို အျခားလူတစ္စု လူမ်ဳိးတစ္မ်ဳိးက ကန္႔ကြက္ခြင့္ ရွိမည္မဟုတ္ေခ်။ လူတုိင္းလူတုိင္း ကိုယ့္ၾကမၼာကိုယ္ ဖန္တီးႏုိင္ေသာ လူသားတုိ႔၏ ေမြးရာပါ အခြင့္အေရးလည္း ျဖစ္ပါသည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ယခင္က “လ၀“လူမ်ဳိးမွ “၀“လူမ်ဳိး၊ “ကရင္နီ“မွ “ကယား“လူမ်ိဳး၊ “တလိုင္း“ လူမ်ိဳးမွ “မြန္“လူမ်ဳိးဟု လည္းေကာင္း အသီးသီး ေျပာင္းလဲေခၚေ၀ၚလာခဲ့ၾကသည္။ သမိုင္းစဥ္ အရ ျငင္းဆုိႏုိင္မည္မဟုတ္ေခ်။

ျပည္ေထာင္စုျမန္မာသမၼတႏုိင္ငံေတာ္ ရွမ္းျပည္နယ္တြင္ “ရွမ္း´´၊ “ပအုိ႔၀္“၊ “ကိုးကန္႔“၊ “၀“၊ “ဓႏု“၊ “ပေလာင္“ စသျဖင့္ လူမ်ဳိးႏြယ္စုမ်ား စံုလင္စြာ ရွိေနၿပီး ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံ ဥပေဒအရ “ကိုးကန္႔“၊ “၀“၊ “ပအုိ႔စ္“၊ “ဓႏု“၊ “ပေလာင္“ လူမ်ဳိးမ်ားမွာ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရေဒသ အသီးသီးရရွိထားၿပီးျဖစ္ပါသည္။ ရွမ္းလူမ်ဳိးတုိ႔က အဆိုပါ ကိစၥမ်ားအေပၚ တစ္စံုတစ္ရာ ကန္႔ကြက္ မႈမရွိသည့္အျပင္ ႀကိဳဆို လက္ခံထားလ်က္ရွိသည္ကို ျမင္ေတြ႕ႏုိင္ပါသည္။

ကမၻာ့မီဒီယာ၊ ျမန္မာ့မီဒီယာမ်ားအား အလြန္ယံုၾကည္ေလးစားၾကပါသည္။ ႏုိင္ငံတကာ သတင္းဌာနအခ်ဳိ႕ႏွင့္ ျမန္မာဂ်ာနယ္အခ်ဳိ႕သည္ ႐ိုဟင္ဂ်ာကိစၥကို သာသာ ထုိးထိုး ႏွိမ့္ခ်ေရးသားၾကသည္ကို ဖတ္မိေသာ ပရိတ္သတ္မ်ား သို႔ေလာ သို႔ေလာ ျဖစ္ကုန္ၾကပါသည္။ မိမိဂ်ာနယ္မွာ ေရးသားေသာ သတင္းမွန္သည္ မွားသည္ တစ္ဘက္ ေစာင္းသည္ မီးေလာင္ရာေလပင့္သလို ျဖစ္ေနသည္ကို မစဥ္းစားဘဲ သတင္းေဖာ္ျပရန္သာ ဆႏၵေစာေနၾကပါသည္။ ႐ိုဟင္ဂ်ာလူမ်ဳိးမ်ား သတင္းမွန္ရင္ ေဖာ္ျပခြင့္မရွိပါ၊ ဂ်ာနယ္ မ်ားက မေဖာ္ျပခ်င္တာလည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။ သတင္းဘယ္ေလာက္မွန္တယ္ မွားတယ္ ဆုိတာ ရန္ကုန္တုိင္းေဒသႀကီး၀န္ႀကီးခ်ဳပ္က တားယူရသည့္အထိ ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။

တစ္ဖက္ႏွင့္တစ္ဖက္ ျဖစ္ၿပီဆိုရင္ ႏွစ္ဖက္ကို မွ်တေအာင္ေမးျမန္းသင့္ပါသည္။ ႐ိုဟင္ဂ်ာသတင္း ႐ိုဟင္ဂ်ာကို ေမးျမန္းမွ သင့္ေတာ္မည္။ တစ္ဖက္လူကိုလည္း ေမးျမန္းပါ။တစ္ဖက္စြပ္စြဲခ်က္မ်ားႏွင့္ ႐ိုဟင္ဂ်ာတုိ႔အေပၚ စြဲခ်က္မတင္သင့္ဘူးလို႔ ႐ိုးသားစြာ ယံုၾကည္ ပါသည္။

႐ိုဟင္ဂ်ာဘယ္တုန္းကမွ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ မရွိခဲ့ဘူးလုိ႔ ေျပာေနၾကသည့္ ပုဂၢိဳလ္ေက်ာ္ ႀကီးမ်ားကို ေျပာခ်င္တာက ႐ိုဟင္ဂ်ာသည္ လူသားမ်ဳိးႏြယ္စုတစ္စုပါ။ ႐ုိဟင္ဂ်ာမ်ားသည္ မဆလပါတီ ေခတ္ကတည္းက လူသားဆန္ေသာ ဆက္ဆံမႈမ်ဳိး ယေန႔တုိင္ ေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္ စားေနပါသည္။ ေခတ္သစ္ဒီမိုကေရစီျဖစ္သည့္အတြက္ စိတ္သစ္၊ လူသစ္ႏွင့္ လူသား မ်ဳိးႏြယ္စု တစ္စုလုိ အျမင္ၾကည္လင္ ေစခ်င္ပါသည္။ ေခတ္အဆက္ဆက္ႏုိင္ငံေတာ္အစိုးရ မ်ားမွ အသိအမွတ္ျပဳမႈမ်ားပင္ လက္ရွိအခ်ိန္၌ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ အာဏာသက္ေရာက္ေစ ၿပီး ပယ္ဖ်က္ခံရသကဲ့သို႔ ခံစားေနရ ပါသည္။

တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိး (၁၃၅)မ်ဳိးတြင္ ႐ုိဟင္ဂ်ာမပါဘူးလုိ ေျပာဆိုျခင္းသည္ မဆလ တစ္ပါတီအာဏာရွင္မ်ားႏွင့္ ရခိုင္ျပည္နယ္မွ ႏုိင္ငံေရးသမားအခ်ိဳ႕ ကန္႔ကြက္ခဲ့ၾကလို႔ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိး (၁၃၅)စာရင္းထဲ ပါ၀င္ခြင့္ကို အခုအျမင္အတုိင္း ႐ိုဟင္ဂ်ာလူမ်ဳိးမ်ား မဆလပါတီ အုပ္ခ်ဳပ္စဥ္က ပါ၀င္ေဆြးေႏြးခြင့္မရရွိဘဲ တရားမွ်တမႈ ကင္းမဲ့စြာ ပစ္ပယ္ခံခဲ့ ၾကရပါသည္။ ႐ိုဟင္ဂ်ာသည္ ခုိး၀င္လာသူမ်ားျဖစ္သည္ဟု မဆလ အာဏာရွင္ေခတ္မွစ၍ ယေန႔အထိ ေျပာဆုိျခင္းသည္ မဆလပါတီကို လြမ္းေနသူမ်ားေျပာဆိုေနသည္ဟု ခံစားမိပါ သည္။ မဆလ ပါတီက တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိး (၁၄၄)မ်ဳိးမွ (၁၄၃)မ်ိဳးဟု (၁၉၇၃)ခုႏွစ္တြင္ ေၾကျငာခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။

ယင္းကဲ့သို႔ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိး (၁၄၄)မ်ဳိးမွ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိး (၁၃၅)မ်ဳိးဟု မည္သည့္ အစိုးရလက္ထက္ မည္သည့္လႊတ္ေတာ္အစည္းအေ၀းက အတည္ျပဳသည္ကို အတိအလင္းမေတြ႕ျမင္ မသိရွိရပါ။ ၁၉၇၃-ခုႏွစ္ ႏုိင္ငံျခားသားစာရင္းတြင္ ပါရွိခဲ့ေသာ ဒိုင္းနက္လူမ်ဳိးသည္ ယခုအခါ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစာရင္းတြင္ ပါ၀င္လာခဲ့ရာ မည္သည့္အ စိုးရလက္ထက္ မည့္သည့္လႊတ္ေတာ္အစည္းအေ၀းက အတည္ျပဳခဲ့သည္ကိုလည္း မေတြ႕ ျမင္မသိရွွိရပါ။

႐ိုဟင္ဂ်ာမ်ိဳးႏြယ္စု၀င္မ်ား ကြယ္ေပ်ာက္ရန္အႏၱရာယ္ရွိေနျခင္းေၾကာင့္ သမိုင္းပညာ ရွင္မ်ား၊ ဥပေဒပညာရွင္မ်ား၊ ႏုိင္ငံေတာ္အႀကီးအကဲမ်ားႏွင့္စုံစမ္းေရး ေကာ္မရွင္တုိ႕က ႏွစ္ေပါင္း(၅၀) နီးပါး သမုိင္း စာမ်က္ႏွာ မွ ေပ်ာက္ေနခဲ့ေသာ ရုိဟင္ဂ်ာ မ်ိဳးႏြယ္စု၏ သမုိင္း ေၾကာင္း အစစ္အမွန္တုိ႕ကုိ တရားမွ်တစြာ ေလ့လာေဖာ္ထုတ္ေပးၿပီးလူမ်ိဳးစုငယ္မ်ားအား ဥပေဒမ်ားျဖင့္ ကာကြယ္ေစာင့္ ေရွာက္ေပးသင့္ပါေၾကာင္း အႀကံျပဳ တင္ျပလုိက္ပါသည္။

ေမယု-မ်ဳိးေအာင္

စာေရးဆရာ

၁၂/မဂဒ(ႏုိင္) ၀၉၈၃၃၈